Mistyka Tatr

Mistyka Tatr to mistyka dla każdego. Zawsze są tajemnicze kraje, będące częścią naszego dzieciństwa. Tymi tajemniczymi krajami, do których ciągle wracam, są dla mnie góry.                                       

Świat gór! Aby go nazwać swoim, trzeba zainwestować znacznie więcej niż krótkotrwałą radość oczu. I może dlatego właśnie człowiek naprawdę kochający góry chce znosić trudy, wyrzeczenia i niebezpieczeństwa na ich skalnych szlakach.

Prawdziwa miłość – najpierw szczenięca, bezkrytyczna i pełna uniesień, a potem dojrzała, gotowa do poświęceń, taka na całe życie. Bo z każdej naszej działalności przebija miłość do gór.

Zakopane i Tatry

 Zakopane i Tatry. Wielu ludzi uległo urokowi tego miejsca. Bo to nie tylko zasługa klimatu i pięknego położenia. I nie tylko sprawa wrażliwości na urodę gór, urodę zmienną, kapryśną, inną o każdej porze dnia i roku, niestarzejącą się i nienużącą z wiekiem. Nieuchwytny składnik zakopiańskiej atmosfery przyciąga ludzi z całej Polski. Poza emocjami, jakich doznaje wspinacz w ścianie, wrażeniami narciarza i turysty, jest jeszcze coś, co sprawia, że wielu ludzi czuje się w górach lepiej niż gdziekolwiek indziej. Wypędzeni nad morze, czują się okradzeni  z urlopu lub wakacji. Mówią, że morze wprawdzie również ładne, ale beznadziejnie niskie. Otóż ci opętani górami myślą o powrocie już przy wyjeździe z Zakopanego. Wyjeżdżają po to, żeby jak najprędzej znowu wrócić w Tatry. I sprawy gór, Zakopanego traktują przez całe życie z kamienną powagą.

Stanisław Zieliński ” W stronę Pysznej”