Wędrowanie

Od gór piękniejsze są tylko góry

“Tam, gdzie szum wielkich miast, tam, gdzie pośpiech i zgiełk,

Znów wracamy, innego wyboru nie mając.

Choć do miast powracamy, jak statki na brzeg,

Nasze serca na zawsze już w górach zostają.

 

Chciałbym zatem oświadczyć wam z góry,

Choćby spory trwać miały po świt,

Są piękniejsze od gór tylko góry

Te, na które nie wspinał się nikt.

 

Niby komu przyjaciół nie marzy się krąg,

Niby kto nie posłuchałby głosu sumienia,

Jednak znów się żegnamy – na miesiąc, na rok…

Przecież nawet bogowie schodzili na ziemię.

 

Chciałbym zatem oświadczyć wam z góry,

Choćby spory trwać miały po świt,

Są piękniejsze od gór tylko góry –

Te, na które nie wspinał się nikt.

 

Góry budzą w nas wciąż i nadzieję, i żal,

Góry proszą, by znów nie rozstawać się z nimi,

Ale chcemy, czy nie, inna wabi nas dal.

Tak jest świat urządzony, że wracać musimy.

 

Chciałbym zatem oświadczyć wam z góry,

Choćby spory trwać miały po świt,

Są piękniejsze od gór tylko góry –

Te, na które nie wspinał się nikt.”

Z gór…

Każde

z tych miejsc

trzeba

zapamiętać dokładnie

kamień po kamieniu

rysę po rysie

krok po kroku

 

bo

zdarzyć się może

każdego dnia

że wejdziesz

na drogę

w doliny

bez powrotu.

 

(Aleksander Wojciechowski)

Z Gór

 

Przywieź mi z gór kamyk, ten spod Swojej stopy,

Abym dreszcz wędrówek pieszych z Tobą poczuł.

Przywieź mi z gór jasnych odblask słońca złoty,

Aby w Twym uśmiechu wciąż zaklęty gościł.

 

Przywieź z gór wiatr mocny, rześki i natchniony,

Bym wilgocią świerków czuł się napełniony.

Przywieź też kwiat polny, ranną mgłą osnuty,

Kruchy, delikatny, jak nasze pieszczoty.