Góry dają radość. Ale pod jednym warunkiem,
że się je szanuje, że się ich nie lekceważy,
że pamięta się o żywiole, w obcowaniu z
którym obowiązują ściśle określone prawa.
Łamanie tych praw, skracanie dróg, brak
rozwagi, kosztuje bardzo drogo. Ceną jest
często ludzkie życie”.
Noc księżycowa w górach
- Dnia 07 listopada, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Kącik poezji górskiej
0
„Wprawdzie Bóg wszystko stworzył
z niczego, to jednak góry stworzył
z okruchów gwiazd.”
/R.E. Rogowski/
„Góry to moja pasja, bo dają mi tą satysfakcję czucia się małym człowiekiem a tym samym takim silnym!”
Czytaj dalej»Dziką srogość samotnych, skamieniałych gór
Łagodzi marzycielskie księżyca milczenie.
usta podniebnych szczytów, ssące piersi chmur,
piją gwiazd patetycznych nieme zachwycenie.Noc zaczajona w borach, jak wojownik w grodzie,
czerni śpiące doliny aksamitnym tuszem,
By stanąć po północnym księżyca zachodzie
W hełmie nieba pod Drogi Mlecznej pióropuszem.
( Leopold Staff )
Z Hahntennjoch do Anhalter Hütte i dalej na Namloser Wetterspitze
- Dnia 02 listopada, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Alpy, Opowieści górskie
- 0
Kolejnym alpejskim pasmem, które odwiedziłem podczas tegorocznego lata były Alpy Lechtalskie. To pasmo górskie jest częścią Północnych Alp Wapiennych. Leży w Austrii, w krajach związkowych Vorarlberg i Tyrol, między dolinami górnego Lechu i Innu. Najwyższym szczytem jest Parseierspitze, który osiąga 3036 m. Góry te ciągną się z zachodu na wschód na przestrzeni około 70 km. Zbudowane są ze skał osadowych, głównie wapieni. Cechują się rzeźbą krasową, w wyższych partiach występują liczne formy polodowcowe. W Alpach Lechtalskich ma swoje źródła wiele krótkich dopływów Lechu i Innu. Obszar jest w większości zalesiony. Dobrze rozwinięte tutaj jest turystyka i narciarstwo. Główne ośrodki to St. Anton am Arlberg, Zürs, Imst i Landeck. Alpy Lechtalskie graniczą z: Alpami Algawskimi na północy, Ammergauer Alpen na północnym wschodzie, Alpami Ötztalskimi na południowym wschodzie. Te pasma były w sferze moich zainteresowań tego lata podczas wakacyjnego urlopu.
Czytaj dalej»Takie wędrowanie, wyżej niż świat, dalej jak dom…
- Dnia 28 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Kącik poezji górskiej
- 0
Czytaj dalej»Jestem Jak ośnieżony szczyt Choć włosów mniej, Jak czerni w nich.
Jestem Jak czuwający mnich. Choć modlitw mych Nie słyszy nikt.
Jestem Jak pograniczny szlak Choć przebyć go Nie zdołał nikt.
Jestem Jak unosząca mgła Choć z chmury tej Nie pada deszcz.
Jestem Jak klepsydra zła Choć Dobra Czas Odmierzać chcę.
Jestem Jak uwięziony trwam Choć wolność ma W mym sercu gra.
Jestem … Waldi Saren
Z Vilsalpsee na Schochenspitze, czyli powrót w Alpy Algawskie
- Dnia 23 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Alpy, Opowieści górskie
- 1
Nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek odwiedzę Austrię, a tym bardziej zobaczę Alpy na własne oczy, ale jednak marzenia się spełniają, gdy im trochę pomożemy. Po zwiedzaniu Wiednia i narciarskiej wyprawie w rejon Saalbach doczekałem się również letniej wyprawy z intensywnym trekkingiem po łatwych terenach, których dla amatorów górskich wędrówek tam nie brakuje. Kolejnym celem podczas mojej tegorocznej eskapady w Alpy był rejon doliny Vilsalptal, gdzie leży ładnie skryte wśród niewymagających szczytów jezioro Vilsalpsee, a zarazem wychodzi stamtąd kilka szlaków na okoliczne dwutysięczniki. Dolina ta jest odnogą Doliny Lechtalskiej, która rozdziela Alpy Algawskie od Alp Lechtalskich, zarazem na północy graniczy dodatkowo z Alpami Ammergawskimi, za którymi rozpościera się już Bawaria. Właśnie w tych okolicach spędzałem lipcowy urlop penetrując najbliższe pasma przynależące do Tyrolu. Po wędrówce przez cudne wapienne formacje Aggensteina i Brentenjocha w popularnych Tannheimerach przyszła pora na okolice jeziora Vilsalpsee, które widzieliśmy z naszej poprzedniej wędrówki w tych górach.
Czytaj dalej»„Poza górą”, czyli kolejna powieść z serii literatury górskiej na świecie.
- Dnia 18 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Literatura górska, Recenzja
- 0
Opady śniegu w Tatrach i bardzo deszczowo w innych górach to chyba znak, że to koniec złotej jesieni. Tegoroczny sezon górski był bardzo intensywny, do dzisiaj udało się odbyć 52 wycieczki po różnych górach Europy. A pora deszczowa, nadchodzący listopad i oczekiwana zmiana czasu jest sygnałem, że zacznie się sezon na czytanie dobrych książek o tematyce górskiej. Właśnie jedną z nich udało się przeczytać. Mowa o powieści Steve’a House’a ” Poza Górą”. Zasadnicze pytanie w tej opowieści brzmi: Co tam takiego jest, poza górą, jeśli nie człowiek? Autor to zawodowy alpinista amerykański z Oregonu, instruktor wspinaczki, przewodnik górski i narciarski, specjalista od szybkich wejść w stylu alpejskim.
Czytaj dalej»Obcowanie z górami daje radość
- Dnia 13 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Bieszczady, Mój górski świat
- 1
Ryszard Jaśko
Połonina Wetlińska
W Alpach Algawskich – Aggenstein i Brentenjoch oraz inne cuda pasma Tannheimerów
- Dnia 08 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Alpy, Opowieści górskie
- 3
Pierwszego dnia lipcowego pobytu w Alpach trafiłem na najlepszą pogodę i od razu moglem zachwycić się urodą niezbyt wysokiego, ale jakże urokliwego pasma Alp. Naszym celem podczas tej urlopowej wycieczki był trekking po niższych partiach tychże gór, podobnych do naszych Tatr, ale przytłaczających swym ogromem i zarazem pięknem. Dotarliśmy tego dnia w małe powierzchniowo Alpy Algawskie, ale cudne z racji swego wapiennego charakteru. Od razu mi się przypomniał zeszłoroczny pobyt w Alpach Julijskich na Triglavie. Pasmo to jest częścią Alp Bawarskich, w Północnych Alpach Wapiennych. Leży w Austrii (Vorarlberg i Tyrol) i Niemczech (Bawaria), między Jeziorem Bodeńskim i doliną rzeki Lech. Pasmo to nie przekracza 3000 m n.p.m.; najwyższym zaś szczytem jest Großer Krottenkopf, który osiąga 2657 m. Głównym natomiast miastem regionu jest Oberstdorf.
Czytaj dalej»W Alpach Ammergawskich – na Tegelbergu i zamku Neuschwanstein
- Dnia 03 października, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Alpy, Opis krajoznawczy
- 9
Alpy to najwyższy łańcuch górski Europy, ciągnący się łukiem od wybrzeża Morza Śródziemnego po dolinę Dunaju w okolicach Wiednia. Łańcuch ma długość około 1200 km, szerokość od 150 do 250 km i zajmuje powierzchnię około 220 tys. km². Wydaje się chyba niemożliwym, aby ktoś zdobył wszystkie szczyty, we wszystkich ich pasmach. Zajmują przecież powierzchnię niemożliwą do wyobrażenia. Ja nie mam marzeń, by zdobywać w nich jak najwięcej, ale jak jest możliwość to nie bronię się przed odkrywaniem skrawków ich potęgi. W tym roku miałem taką sposobność podczas wycieczki z Biurem Podróży Piotr Żuk ze Świdnicy. Przez tydzień wędrowałem z wesołą ekipą ludzi z całej Polski, których teraz pozdrawiam na czele z naszym przewodnikiem i organizatorem.
Czytaj dalej»Z Vatrai Dornei w Góry Kelimeńskie na Ratitis oraz do kopalni Negoiul Romanesc
- Dnia 28 września, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Góry Kelimeńskie, Opis krajoznawczy
- 1
Trzeciego dnia mego tegorocznego pobytu w Rumunii popsuła się pogoda. W dolinach wciąż było ładnie, ale w górach pojawiła się mgła po nocnych opadach. Ten dzień nie był już taki udany jak dwa poprzednie opisane w poprzednich wpisach o górach Suhard i Alpach Rodniańskich. Dlatego nasza górska wycieczka była krótka, a część dnia poświęcona na zwiedzanie kurortu w którym się zatrzymaliśmy. Mowa o uzdrowisku Vatrai Dornei, zwanym bukowińską Krynicą, którego sława jednak dawno przebrzmiała. Jest to jednak dobra baza wypadowa w kilka pasm górskich i atrakcyjne możliwości noclegowe. Vatra Dornei leży w otoczeniu czterech pasm górskich, zapewnia więc dobry start na wędrówki górskie. Można stąd udać się na północ w mało uczęszczane Góry Suhard lub na południe w popularniejsze pasmo Dwunastu Apostołów w Górach Kelimeńskich, otoczone skałami, przypominającymi apostołów. Można również wybrać się na południowy wschód, w Góry Bystrzyckie. Są to jednak góry dzikie, puste, zalesione i o dosyć ostrej rzeźbie terenu. W kierunku wschodnim jest wejście na pasmo Rarau i Giumalau, prowadzące oznakowanymi szlakami.
Czytaj dalej»W Alpach Rodniańskich -na Ineut i Ineul
- Dnia 23 września, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Góry Rodniańskie, Opowieści górskie
- 3
Góry Rodniańskie (rum. Munții Rodnei), inaczej zwane Alpami Rodniańskimi to pasmo górskie w północnej Rumunii, na granicy Marmaroszu i Siedmiogrodu. Góry Rodniańskie to najwyższe pasmo Wewnętrznych Karpat Wschodnich. Alpami nazywane są ze względu na charakter rzeźby: wierzchołki Gór Rodniańskich są ostre, zbocza strome, a wysokości względne dochodzą do 1800 m. Zbudowane są głównie z granitów i łupków krystalicznych. Zbocza zalesione są lasami bukowymi i iglastymi, powyżej 1700 m n.p.m. rosną zarośla subalpejskie. Charakterystyczne są tu też liczne jeziorka w kotłach polodowcowych. Pasmo rozciąga się równoleżnikowo, ma długość około 50 km i szerokość 30–40 km. Strome północne zbocza opadają w dolinę rzeki Vişeu, dopływu Cisy. Po stronie południowej długie grzbiety boczne opadają łagodnie ku dolinie Samoszu, porozdzielane głębokimi dolinami jego dopływów.
Czytaj dalej»
Loading ...
Najnowsze komentarze