Jesienny wypad w Tatry Bielskie

Tatry Bielskie są ustawione poprzecznie do głównej grani Tatr. Zbudowane w większości z wapieni murańskich, na których rozwinęła się bujna roślinność, bogatsza niż w sąsiednich Tatrach Wysokich. Dla mnie to najpiękniejsze zakątki Tatr, dzięki fantastycznym kolorkom jakie można tam zobaczyć. Kolorowe, pełne kwiatów, ziół i traw oraz dużych stad kozic w partiach graniowych. Obecnie prowadzi przez nie tylko jeden szlak, przez Szeroką Przełęcz Bielską, która rozdziela Tatry Bielskie na dwie części, wyższą część zachodnią, z daleka rozpoznawalnymi szczytami, jak Murań, Hawrań, czy Płaczliwa Skała oraz część wschodnią łagodnie pofałdowaną z Szalonym Wierchem ,Jatkami i Bujaczym Wierchem. Podziwiać je możemy z głównej drogi z Łysej Polany do Tatrzańskiej Kotliny. Ale najlepsze widoki będziemy mieli spacerując dolinami oddzielającymi je od Tatr Wysokich. Właśnie tą drogę wybrałem na rodzinną wycieczkę parę lat temu.

Początek trasy nastąpił w Tatrzańskiej Jaworzynie, gdzie zaczyna się szlak wgłąb dolnej części Doliny Jaworowej. Przy leśniczówce pod Muraniem skręca się w Dolinę Zadnich Koperszadów, która ciągnie się już wzdłuż Tatr Bielskich i wyprowadza na Przełęcz pod Kopą. Na polanie pod Muraniem jest bardzo ciekawa ekspozycja geologiczna, gdzie można zobaczyć skały z różnych części Tatr. Z samej przełęczy są genialne widoki na całe Tatry Bielskie, a z drugiej strony na Tatry Wysokie, gdzie wyeksponowane są szczególnie kilkusetmetrowe zerwy Kieżmarskich Szczytów. Tutaj dochodzi szlak z Szerokiej Przełęczy Bielskiej, albo można iść dalej na Wyżnią Przełęcz jak ja zrobiłem i zejść do Doliny Białych Stawów, kolejnego czarownego miejsca Tatr, skąd mamy odlotowy widok na grzebień Jagnięcego Szczytu. Widziany z tego miejsca może kandydować do grona najpiękniejszych szczytów tych gór. Tu możecie znaleźć relację z wyjścia na ten szczyt.

Znad Białego Stawu można szybko dojść nad kolejne urokliwe miejsce – Zielony Staw Kiezmarski, ale ja skierowałem się dalej wzdłuż grani Tatr Bielskich, schodząc Doliną Przednich Koperszadów. Towarzyszyły mi nadal rewelacyjne widoki na radosne i kolorowe szczyty Tatr Bielskich, a z przeciwnej strony na zimne i szare granie Tatr Wysokich. Mogłem przekonać się, który świat gór jest piękniejszy. Owszem, tam szczyty wyższe, wspinaczka dłuższa i bardziej ekstremalna, ale czy tylko to się liczy w górach. Ja uwielbiam nie tylko zdobywanie, ale poznawanie świata gór, delektowanie się ich pięknem, samo przebywanie w tej krainie baśni i cudów. Tatry Bielskie są taką najcudowniejszą częścią tatrzańskiej bajki. Dlatego powracam tam ciągle i poznaje kolejne cuda tych gór. W końcu doszliśmy do schroniska Szarotka, nad którą wznoszą się Skalne Wrota- znane z wielu widokówek słowackich.

Dalsza trasa przez las i magistralą tatrzańską doprowadziła nas do Tatrzańskiej Kotliny, słynącej z Jaskini Bielskiej. Później to już tylko powrót słowacką komunikacją autobusową, która kursuje do Łysej Polany dosyć regularnie. Kto nie był jeszcze i nie oglądał Tatr Bielskich z bliska musi nadrobić to koniecznie. Jestem pewny, że zakocha się bez pamięci w tych zakątkach Tatr jak ja…Na koniec zapraszam do obejrzenia fotogalerii, jesienne fotki pełne ciepłych kolorów wyjątkowo oddają urok i niezwykłe piękno tego fragmentu Tatr. A tutaj znajdziecie graficzny opis wędrówki. Do zobaczenia na szlaku!

Marcogor