Kącik poezji górskiej – otwarcie

Wielu bezimiennych turystów kocha góry i potrafi to wspaniale wyrazić słowami oraz przelać na papier, choć zazwyczaj są prostymi w swej miłości ludźmi, poetami swego serca…dotarłem właśnie do jednego z nich i zacytuje dziś ten piękny wiersz o naszych górach- moim także wielkim kochaniu! Myślę nawet, żeby zrobić tutaj u mnie na blogu taki kącik poezji i zamieszczać teksty zwykłych turystów, zapraszam wszystkich do prezentacji własnej twórczości, jeśli nie macie gdzie…tu będzie zbiór miłości do gór wyrażonej słowami! Może kiedyś napisze coś od siebie wierszem, o moim świecie ukochanym…

Odbierając dech słowom,

zamieniam je

w myśli niewypowiedziane,

może i zbyt ważne

na dziś,

by je wymawiać.

Milcząc,

pakuje je w plecak

i bezludnym szlakiem

wychodzę z siebie pod wiatr w góry,

by sam na sam,

na wysokości własnych przekonań

zmierzyć się z prawdą.

Wbrew ludzkiej logice,

zupełnie pod prąd – choć…

cały czas w stronę nowych szans

i wciąż bliżej słońca,

w górę do źródła,

pod niebo samo

do początku wieczności

zmierzam

by tam zakwitnąć.

 

Gabriela Wojtczak