Tatry wy moje, jakże was nie kochać?

Dzisiaj kilka złotych myśli mojego ulubionego autora Paulo Coelho. On chyba najlepiej wyraził to co czuję i myślę. I jak podchodzę do spraw świata i swego życia. I dobrze mi z tym…

“Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda. Musisz uważać na znaki. Bóg wyznaczył na świecie dla każdego z nas szlak, którym musimy podążać. Wystarczy odczytać tylko to, co zapisał dla ciebie. Świat należy do ludzi, którzy mają odwagę marzyć i ryzykować, aby spełniać swoje marzenia. I starają się robić to jak najlepiej. Ciesz się każdą chwilą, abyś potem nigdy nie żałował, że utraciłeś młodość. Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć,  jak wielkim cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki jakie niesie nam los. Co jest najśmie­szniej­sze w ludziach? Zaw­sze myślą na od­wrót: spie­szy im się do do­rosłości, a po­tem wzdychają za ut­ra­conym dzieciństwem. Tracą zdro­wie by zdo­być pieniądze, po­tem tracą pieniądze by odzys­kać zdro­wie. […] Żyją jak­by nig­dy nie mieli um­rzeć, a umierają, jak­by nig­dy nie żyli. “
P. Coelho

Czytaj dalej»

Mała wielka Wyspa Wielkanocna – książka Marka Fiedlera

Święta Wielkanocne to zazwyczaj czas, gdy mamy go więcej dla siebie. Oprócz typowego świętowania możemy zrobić wtedy coś, co długo odkładamy właśnie z powodu braku czasu. Często robimy coś dla siebie, co sprawia nam przyjemność i w końcu możemy się tym zająć! Taką czynnością dla mnie jest na pewno czytanie książek, gdyż od małego uwielbiam czytać. Na ten czas ostatnich świąt znalazłem sobie świetną lekturę, napisaną przez znakomitego autora książek podróżniczych Marka Fiedlera. Nawet tytuł był “na czasie”, bo mowa o jego nowej powieści pt. ” Mała wielka Wyspa Wielkanocna”, czyli w poszukiwaniu rozwiązania jednej z najbardziej intrygujących zagadek świata.

Czytaj dalej»

Nocą w Beskidzie Niskim, z Gorlic do Wysowej-Zdroju, czyli moja przygoda z EDK

Rok temu pierwszy raz usłyszałem o ekstremalnej drodze krzyżowej jaką organizują w całej Polsce przed świętami wielkanocnymi. Nie zdecydowałem się wtedy na pójście, ale po roku, gdy o EDK zrobiło się głośno i ja postanowiłem spróbować swych sił. Powodów było oczywiście wiele, nie będę tutaj się nam nimi rozwodził, bo to osobiste i każdy przeżywa je inaczej, ale skupię się na samym górskim przejściu, bo to blog górski. Chęć przeżycia ekstremalnej przygody i sprawdzenia się w czasie całonocnej, trudnej, wybitnie górzystej wędrówce także była jednym z nich. Jak się okazało, przez warunki pogodowe, wyrypa była jeszcze większa, gdyż w czasie 15 godzinnego marszu prawie cały czas padało, chwilami sypało śniegiem i wiało dość mocno na grzbietach górskich. Nocne przejście z Gorlic do Wysowej-Zdroju liczyło ostatecznie 51, 5 km z powodu kilku zmyłek na szlaku, którymi przez cały czas prowadziła moja trasa EDK. No cóż, noc bywa ciemna i mglista podczas deszczu, więc o pomyłki w lesie nie było trudno, bo światło czołówek nie sięga aż tak daleko, by oświetlić wszystkie rozejścia dróg.

Czytaj dalej»

Polowanie na krokusy od Polany Kalatówki, poprzez Sarnią Skałę, aż po Dolinę Kościeliską, czyli Ścieżka nad Reglami też jest piękna

Polowanie na krokusy kwietniową porą w Tatrach to już tradycja. Jeżdżę podziwiać te niezwykłe, fioletowe dywany tych kwiatów od kilku lat, w końcu zjawisko to zdarza się tylko raz do roku. Nie dziwią więc coraz większe tłumy turystów chcących również zobaczyć te kwiaty na własne oczy, w otoczeniu cudownej tatrzańskiej przyrody i pośród dumnych, przykrytych wciąż zimową kołderką szczytów. To wszystko razem prezentuje się wspaniale i z roku na rok przyciąga coraz więcej turystów, zwabionych też przez potężną promocję takiego sposobu spędzania czasu wolnego. Po prostu nagle stała się moda na krokusy i wypada tam być, więc przyjeżdżają ludzie z całej Polski, by je zobaczyć i pochwalić się, że byłem i ja… nie potępiam tego, bo każdy ma prawo do zachwytu nad pięknem natury i wzruszeń nad dziełami jakie tworzy Matka Natura. Głównym celem wycieczek jest oczywiście słynąca z fioletowych dywanów Dolina Chochołowska. Relacje z moich poszukiwań tam przeczytacie także tutaj lub tu.

Czytaj dalej»

Spacer pasmem Brzanki na Liwocz, czyli odkrywanie Pogórza Ciężkowickiego

Wiosna przyszła na dobre, ale tylko w doliny i na niziny. W górach zima nadal trzyma się mocno i tak zapewne będzie jeszcze przez dwa tygodnie, póki słońce mocniej nie przygrzeje i nie roztopi śniegów w beskidzkich lasach. W Tatrach prawdziwa wiosna nadejdzie zapewne dopiero połową maja… Ale w cieplejsze dni, gdy słońce wysoko operuje i ogrzewa nasze zmarznięte i przygnębione lekko długą zimą ciała i dusze, nachodzi nas wszystkich zapewne ochota, by wyruszyć gdzieś z dala od domu i przypomnieć sobie smak przygody. Na odległe podróże pewne przyjdzie lepsza pora, ale na długi, rekreacyjny spacerek czas jest w sam raz. I takowy postanowiłem sobie zrobić, by uczcić moje kolejne urodziny. A jak świętować radośnie to tylko w gronie oddanych przyjaciół, którym także nie jest obojętny smak wędrówki. To był też dobry trening przed ekstremalną drogą krzyżową, w której postanowiłem w tym roku uczestniczyć. Bo życie człowieka nie może być puste i jałowe, tylko pełne pasji i pójścia pod prąd. Zrobiłem więc z towarzyszami 33 km przez urokliwe pasmo Pogórza Ciężkowickiego.

Czytaj dalej»

Droga Krzyżowa na Tarnicę

Byłem tam wiele razy, o różnych porach roku, przy różnorodnej pogodzie, z różnymi ludźmi. Tym razem miało być inaczej… nie liczyły się widoki, które i tak spowiła gęsta mgła, ani warunki atmosferyczne, które nie rozpieszczały tego dnia. Na dole deszcz, u góry opady śniegu i porywisty wiatr! Liczyła się jednak tylko droga do celu, przejście w ciszy i skupieniu, rozważając i myśląc nad swoim życiem. Ludzie, którzy szli obok byli ważni, bo wspieraliśmy się nawzajem w drodze do celu. Był pot, zmęczenie i zwątpienie, ale większość z nas dała radę i przeszła swoją pokutną drogę krzyżową. Mimo błota na dole i lodu w lesie dałem radę i ja. Nie było panoramy ze szczytu, co się nieraz zdarzało, ale były piękne cuda natury w zimowym lesie i była w końcu nagroda, czyli niesamowity, zjawiskowy krzyż na szczycie Tarnicy ubrany cały śniegiem i lodem, jako doskonałe dzieło Stwórcy.

Czytaj dalej»

Tatry wy moje- zalubieć się w was można

Dotknąłem przestrzeni ponad szczytami i poczułem radość niemożliwości dalszej wspinaczki. Zszedłem niżej, usiadłem. Pragnę, aby nikt więcej w górach nie przekroczył linii wierzchołków i szczęśliwie wrócił do domu.

“Wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, a przynajmniej to, że większość granic i lęków to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się wolność.”
( Jacek Teler )

“Góry są z martwych kamieni. Ich wyniosła postawa
I zuchwały spokój budzą nienawiść lub podziw u ludzi.
Góry przez to nie miękną, obcy jest im niepokój,
A myśli nieliczne umarłych mają podobny profil.”
  Robinson Jeffers

Czytaj dalej»

“Zew ciszy” fascynująco prawdziwa książka Joe Simpsona

Właśnie dziś zakończyła się zima, ale ja zdążyłem przeczytać jeszcze jedną książkę z cyklu literatury górskiej. To bardzo ciekawa pozycja autorstwa Joe Simpsona. Każdy zapewne zna, albo oglądał słynny film na podstawie innej jego książki, pt.”Czekając na Joe. Dotknięcie pustki”. Teraz wpadła mi w ręce powieść “Zew ciszy”, która jest bardzo osobistym rozważaniem autora nad wieloma sprawami, zwłaszcza sensem wspinaczki górskiej. W książce Simpson analizuje swoją fascynację górami. Pisze o własnych dramatycznych przeżyciach w górach, a także o śmierci wielu przyjaciół. Wspinaczka łączy w sobie siłę ducha i sprawność ciała, ale są też mroczne strony tego sportu, które autor opisuje niezwykle szczerze, zastanawiając się, czy warto ryzykować.

Czytaj dalej»

Pokonaj lęk wysokości – skocz ze spadochronem

Nadchodzi wiosna, a co za tym idzie, przychodzą człowiekowi do głowy różne ciekawe pomysły jak urozmaicić sobie życie czterdziestolatka. Może by tak zrobić sobie odlotowy prezent z racji okrągłej rocznicy urodzin? Cóż szalonego mógłbym zrobić, by podwyższyć poziom adrenaliny we krwi i dostać tak potrzebny po przesileniu wiosennym zastrzyk endorfin, czyli hormonów szczęścia? Pomyślałem, że wspaniale byłoby zobaczyć świat, a więc także góry z lotu ptaka. Zobaczyć coś więcej niż tylko panoramę po horyzont, ale popatrzeć na piękno świata z góry, z perspektywy nieba… Tylko, czy się odważę? Wy może też powinniście nad tym pomyśleć! To pytanie do każdego, Ciebie, mnie, przecież w życiu liczą się tylko chwile, te radosne pamiętamy, a niektóre zachowujemy w sercu na zawsze. Sam siebie próbuję przekonać i napisałem nawet tekst motywacyjny, który można skierować do każdego.

Czytaj dalej»

Zimowa Babia Góra po raz n-ty

Na Babiej Górze, najwyższym szczycie Beskidów byłem wiele razy, że sam się już gubię w rachubach. Jednak ta góra jest wyjątkowa z racji panoramy najlepszej w całej Polsce i z powodu swego klimatu. Widoki tam trafić jest bardzo ciężko, bo inna jej nazwa to “Matka niepogody” i na dwanaście chyba wejść tylko parę razy pogoda była super i panoramy też, zazwyczaj jest odwrotnie. Ale na górę, zwaną także “Królową Beskidów” zawsze warto wejść. W końcu w Beskidach nie ma większego wyzwania. Tym razem wybrałem się tam w marcową pogodę z moją niezawodną grupą przyjaciół i górskich kompanów, czyli Gorlicką Grupą Górską. Pogoda dopisała, nie licząc podmuchów wiatru na grani szczytowej, który momentami chciał nas zepchnąć z podejścia na wierzchołek. Niestety będąc już na samym Diablaku szczyt przykryła chmura, która zamknęła nam możliwość podziwiania widoczków.

Czytaj dalej»

Zostań Patronem, czyli blog “Marcogor o górach” na Patronite.pl 

"Gór mi mało i trzeba mi więcej		
Żeby przetrwać od zimy do zimy		
Ktoś mnie skazał na wieczną wędrówkę	
Po śladach, które sam zostawiłem"

W życiu każdego blogera musi być czas na przemyślenia i zmiany. Życie stale się rozwija swoim torem i zmienia, także świat blogerów ulega zmianom. Postanowiłem iść za nowinkami i stworzyć swój profil na polskiej stronie Patronite.pl, która to zrzesza twórców i patronów, czyli osoby, które chcą wspierać rozwój swoich ulubionych blogerów. Tam, każdy może zostać mecenasem sztuki, jaką tworzymy, wszelkiej maści blogerów, vlogerów, czy innych twórców, albo artystów. Po wejściu na mój profil https://patronite.pl/Marcogor dowiecie się bardziej szczegółowo dlaczego postanowiłem w to wejść i szukać pomocy. Jako, że czas dzielę między pracę, dom, rodzinę, to nie mam go zbyt wiele na stanie się osobą samowystarczalną finansowo, by móc realizować swoje marzenia, plany i organizować coraz to odleglejsze i kosztowniejsze wyprawy. A jak zauważyliście uwielbiam odkrywać nowe piękne miejsca i dzielić się nimi oraz informacjami o nich z Wami drodzy czytelnicy.

Czytaj dalej»

Pańska skała, skalny zamek Sloup oraz jaskinia Samuelowa i kolejka na Špičák

Po objechaniu pogranicza niemiecko-czeskiego w Górach Łużyckich i wejściu na dwa najwyższe szczyty, o czym możecie poczytać tutaj, postanowiłem udać się na poszukiwanie innych atrakcji regionu. Jako, że zabytki mnie nie kręcą, a raczej zostawiam sobie zwiedzanie ich na starość, skupiłem się na szukaniu miejsc atrakcyjnych ze względu na piękno natury. Przejrzałem wieczorem foldery, zatem wiedziałem, że muszę się skierować na południe, wgłąb Czech. Tam, przy głównej drodze, we wsi Kamenicky Senov odnalazłem jedną z największych osobliwości tej części Europy. Mowa o Pańskiej Skale, charakterystycznym wzgórzu z wychodnią bazaltu o wysokości 595 m.

Czytaj dalej»

W Górach Łużyckich

Jestem pasjonatem górskim “pełną gębą”. Ciekawią mnie wszystkie pasma górskie, nie tylko te najwyższe i najhorniejsze. Pragnę poznać jak najwięcej gór, odkryć jak najwięcej pięknych miejsc, zdobyć jak najwięcej szczytów. Ta moja górska włóczęga zaprowadziła mnie już nawet w tak mało znane i popularne tereny, jak Góry Łużyckie. To niewielkie pasmo górskie w Sudetach, leży na zachód od Gór Izerskich, na pograniczu czesko-niemieckim, między Ústí nad Łabą, Żytawą (Zittau) a Libercem. Najwyższym szczytem Gór Łużyckich (czes. Lužické hory, niem. Zittauer Gebirge, Lausitzer Gebirge) jest Luż (czes. Luž, niem. Lausche)- 793 m) i on był moim pierwszym celem. Leży dokładnie na samej granicy czesko-niemieckiej i postanowiłem odwiedzić podczas wędrówki oba te kraje.

Czytaj dalej»

Cmentarz Symboliczny pod Osterwą. Duchy miejsca

Kończy się pomału tegoroczny karnawał i za kilka dni rozpoczniemy okres Wielkiego Postu. Po czasie zabawy być może niektórzy z nas znajdą się w nastroju do zadumy. Czas postu to może być także okres rozmyślań o nicości życia i nieuchronności śmierci. Dlatego chciałbym wam dzisiaj polecić lekturę fascynującej książki wydawnictwa Stapis, które specjalizuje się w literaturze górskiej. Kto znajdzie czas niech sięgnie po pozycję ” Cmentarz Symboliczny pod Osterwą. Duchy miejsca” autorstwa Huberta Jarzębowskiego. Mi przypadły bardzo do gustu jego dywagacje i pochylenie się nad wielkimi ludźmi gór, którzy już odeszli, a Tatry ukochali najbardziej. To dobra tematyka na nadchodzący czas wyciszenia.

Czytaj dalej»

POLECAM

www.czesciauto24.pl

Subskrybuj tego bloga

Wpisz swój adres email:

Subskrypcję obsługuje FeedBurner

TURYSTYKA – GÓRY – PODRÓŻE – BLOG ISTNIEJE OD II.2012

POSTAW KAWĘ MARKOWI

Postaw mi kawę na buycoffee.to

KONKURS NA BLOGA ROKU

2015:
12 MIEJSCE W KATEGORII PASJE W GŁOSOWANIU ( 312 GŁOSÓW )
2014:
9 MIEJSCE W KATEGORII PODRÓŻE
W GŁOSOWANIU ( 384 GŁOSY )
2013:
1 MIEJSCE W KATEGORII PODRÓŻE
W GŁOSOWANIU ( 508 GŁOSÓW )
2012:
10 MIEJSCE W KATEGORII LIFESTYLE
W GŁOSOWANIU ( 381 GŁOSÓW )

UBEZPIECZENIE TURYSTYCZNE – ZRÓB KALKULACJE

Przewiń do góry strony

[ ↑ ]
Copyright © <a href="http://szablonywordpress.pl">Szablony Wordpress</a>
!
Translate »
Skup samochodów Wrocław Fotoalbumy ślubne Filmy z drona Ubezpieczenia turystyczne detoks narkotykowy warszawa “Kosze wiklinowe Wik-Pex