Loading ...
Spacer pasmem Brzanki na Liwocz, czyli odkrywanie Pogórza Ciężkowickiego
- Dnia 09 kwietnia, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Opis krajoznawczy, Pogórze Ciężkowickie
0
Wiosna przyszła na dobre, ale tylko w doliny i na niziny. W górach zima nadal trzyma się mocno i tak zapewne będzie jeszcze przez dwa tygodnie, póki słońce mocniej nie przygrzeje i nie roztopi śniegów w beskidzkich lasach. W Tatrach prawdziwa wiosna nadejdzie zapewne dopiero połową maja… Ale w cieplejsze dni, gdy słońce wysoko operuje i ogrzewa nasze zmarznięte i przygnębione lekko długą zimą ciała i dusze, nachodzi nas wszystkich zapewne ochota, by wyruszyć gdzieś z dala od domu i przypomnieć sobie smak przygody. Na odległe podróże pewne przyjdzie lepsza pora, ale na długi, rekreacyjny spacerek czas jest w sam raz. I takowy postanowiłem sobie zrobić, by uczcić moje kolejne urodziny. A jak świętować radośnie to tylko w gronie oddanych przyjaciół, którym także nie jest obojętny smak wędrówki. To był też dobry trening przed ekstremalną drogą krzyżową, w której postanowiłem w tym roku uczestniczyć. Bo życie człowieka nie może być puste i jałowe, tylko pełne pasji i pójścia pod prąd. Zrobiłem więc z towarzyszami 33 km przez urokliwe pasmo Pogórza Ciężkowickiego.
Czytaj dalej»Droga Krzyżowa na Tarnicę
- Dnia 05 kwietnia, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Bieszczady, Górskie naj..., Opowieści górskie
- 3
Byłem tam wiele razy, o różnych porach roku, przy różnorodnej pogodzie, z różnymi ludźmi. Tym razem miało być inaczej… nie liczyły się widoki, które i tak spowiła gęsta mgła, ani warunki atmosferyczne, które nie rozpieszczały tego dnia. Na dole deszcz, u góry opady śniegu i porywisty wiatr! Liczyła się jednak tylko droga do celu, przejście w ciszy i skupieniu, rozważając i myśląc nad swoim życiem. Ludzie, którzy szli obok byli ważni, bo wspieraliśmy się nawzajem w drodze do celu. Był pot, zmęczenie i zwątpienie, ale większość z nas dała radę i przeszła swoją pokutną drogę krzyżową. Mimo błota na dole i lodu w lesie dałem radę i ja. Nie było panoramy ze szczytu, co się nieraz zdarzało, ale były piękne cuda natury w zimowym lesie i była w końcu nagroda, czyli niesamowity, zjawiskowy krzyż na szczycie Tarnicy ubrany cały śniegiem i lodem, jako doskonałe dzieło Stwórcy.
Czytaj dalej»Tatry wy moje- zalubieć się w was można
- Dnia 01 kwietnia, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: Teksty o górach
- 1
Dotknąłem przestrzeni ponad szczytami i poczułem radość niemożliwości dalszej wspinaczki. Zszedłem niżej, usiadłem. Pragnę, aby nikt więcej w górach nie przekroczył linii wierzchołków i szczęśliwie wrócił do domu.
“Wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, a przynajmniej to, że większość granic i lęków to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się wolność.”
( Jacek Teler )
Czytaj dalej»“Góry są z martwych kamieni. Ich wyniosła postawa
I zuchwały spokój budzą nienawiść lub podziw u ludzi.
Góry przez to nie miękną, obcy jest im niepokój,
A myśli nieliczne umarłych mają podobny profil.”
Robinson Jeffers
“Zew ciszy” fascynująco prawdziwa książka Joe Simpsona
- Dnia 28 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Literatura górska, Recenzja
- 0
Właśnie dziś zakończyła się zima, ale ja zdążyłem przeczytać jeszcze jedną książkę z cyklu literatury górskiej. To bardzo ciekawa pozycja autorstwa Joe Simpsona. Każdy zapewne zna, albo oglądał słynny film na podstawie innej jego książki, pt.”Czekając na Joe. Dotknięcie pustki”. Teraz wpadła mi w ręce powieść “Zew ciszy”, która jest bardzo osobistym rozważaniem autora nad wieloma sprawami, zwłaszcza sensem wspinaczki górskiej. W książce Simpson analizuje swoją fascynację górami. Pisze o własnych dramatycznych przeżyciach w górach, a także o śmierci wielu przyjaciół. Wspinaczka łączy w sobie siłę ducha i sprawność ciała, ale są też mroczne strony tego sportu, które autor opisuje niezwykle szczerze, zastanawiając się, czy warto ryzykować.
Czytaj dalej»Pokonaj lęk wysokości – skocz ze spadochronem
- Dnia 24 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Górski news
- 9
Nadchodzi wiosna, a co za tym idzie, przychodzą człowiekowi do głowy różne ciekawe pomysły jak urozmaicić sobie życie czterdziestolatka. Może by tak zrobić sobie odlotowy prezent z racji okrągłej rocznicy urodzin? Cóż szalonego mógłbym zrobić, by podwyższyć poziom adrenaliny we krwi i dostać tak potrzebny po przesileniu wiosennym zastrzyk endorfin, czyli hormonów szczęścia? Pomyślałem, że wspaniale byłoby zobaczyć świat, a więc także góry z lotu ptaka. Zobaczyć coś więcej niż tylko panoramę po horyzont, ale popatrzeć na piękno świata z góry, z perspektywy nieba… Tylko, czy się odważę? Wy może też powinniście nad tym pomyśleć! To pytanie do każdego, Ciebie, mnie, przecież w życiu liczą się tylko chwile, te radosne pamiętamy, a niektóre zachowujemy w sercu na zawsze. Sam siebie próbuję przekonać i napisałem nawet tekst motywacyjny, który można skierować do każdego.
Czytaj dalej»Zimowa Babia Góra po raz n-ty
- Dnia 20 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Beskid Żywiecki, Opowieści górskie
- 2
Na Babiej Górze, najwyższym szczycie Beskidów byłem wiele razy, że sam się już gubię w rachubach. Jednak ta góra jest wyjątkowa z racji panoramy najlepszej w całej Polsce i z powodu swego klimatu. Widoki tam trafić jest bardzo ciężko, bo inna jej nazwa to “Matka niepogody” i na dwanaście chyba wejść tylko parę razy pogoda była super i panoramy też, zazwyczaj jest odwrotnie. Ale na górę, zwaną także “Królową Beskidów” zawsze warto wejść. W końcu w Beskidach nie ma większego wyzwania. Tym razem wybrałem się tam w marcową pogodę z moją niezawodną grupą przyjaciół i górskich kompanów, czyli Gorlicką Grupą Górską. Pogoda dopisała, nie licząc podmuchów wiatru na grani szczytowej, który momentami chciał nas zepchnąć z podejścia na wierzchołek. Niestety będąc już na samym Diablaku szczyt przykryła chmura, która zamknęła nam możliwość podziwiania widoczków.
Czytaj dalej»Zostań Patronem, czyli blog “Marcogor o górach” na Patronite.pl
- Dnia 16 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Mój górski świat
- 0
"Gór mi mało i trzeba mi więcej Żeby przetrwać od zimy do zimy Ktoś mnie skazał na wieczną wędrówkę Po śladach, które sam zostawiłem"
W życiu każdego blogera musi być czas na przemyślenia i zmiany. Życie stale się rozwija swoim torem i zmienia, także świat blogerów ulega zmianom. Postanowiłem iść za nowinkami i stworzyć swój profil na polskiej stronie Patronite.pl, która to zrzesza twórców i patronów, czyli osoby, które chcą wspierać rozwój swoich ulubionych blogerów. Tam, każdy może zostać mecenasem sztuki, jaką tworzymy, wszelkiej maści blogerów, vlogerów, czy innych twórców, albo artystów. Po wejściu na mój profil https://patronite.pl/Marcogor dowiecie się bardziej szczegółowo dlaczego postanowiłem w to wejść i szukać pomocy. Jako, że czas dzielę między pracę, dom, rodzinę, to nie mam go zbyt wiele na stanie się osobą samowystarczalną finansowo, by móc realizować swoje marzenia, plany i organizować coraz to odleglejsze i kosztowniejsze wyprawy. A jak zauważyliście uwielbiam odkrywać nowe piękne miejsca i dzielić się nimi oraz informacjami o nich z Wami drodzy czytelnicy.
Czytaj dalej»Pańska skała, skalny zamek Sloup oraz jaskinia Samuelowa i kolejka na Špičák
- Dnia 12 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2016, Góry Łużyckie, Opis krajoznawczy, Teksty o górach
- 2
Po objechaniu pogranicza niemiecko-czeskiego w Górach Łużyckich i wejściu na dwa najwyższe szczyty, o czym możecie poczytać tutaj, postanowiłem udać się na poszukiwanie innych atrakcji regionu. Jako, że zabytki mnie nie kręcą, a raczej zostawiam sobie zwiedzanie ich na starość, skupiłem się na szukaniu miejsc atrakcyjnych ze względu na piękno natury. Przejrzałem wieczorem foldery, zatem wiedziałem, że muszę się skierować na południe, wgłąb Czech. Tam, przy głównej drodze, we wsi Kamenicky Senov odnalazłem jedną z największych osobliwości tej części Europy. Mowa o Pańskiej Skale, charakterystycznym wzgórzu z wychodnią bazaltu o wysokości 595 m.
Czytaj dalej»W Górach Łużyckich
- Dnia 08 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2016, Góry Łużyckie, Opowieści górskie
- 3
Jestem pasjonatem górskim “pełną gębą”. Ciekawią mnie wszystkie pasma górskie, nie tylko te najwyższe i najhorniejsze. Pragnę poznać jak najwięcej gór, odkryć jak najwięcej pięknych miejsc, zdobyć jak najwięcej szczytów. Ta moja górska włóczęga zaprowadziła mnie już nawet w tak mało znane i popularne tereny, jak Góry Łużyckie. To niewielkie pasmo górskie w Sudetach, leży na zachód od Gór Izerskich, na pograniczu czesko-niemieckim, między Ústí nad Łabą, Żytawą (Zittau) a Libercem. Najwyższym szczytem Gór Łużyckich (czes. Lužické hory, niem. Zittauer Gebirge, Lausitzer Gebirge) jest Luż (czes. Luž, niem. Lausche)- 793 m) i on był moim pierwszym celem. Leży dokładnie na samej granicy czesko-niemieckiej i postanowiłem odwiedzić podczas wędrówki oba te kraje.
Czytaj dalej»Cmentarz Symboliczny pod Osterwą. Duchy miejsca
- Dnia 04 marca, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Literatura górska, Recenzja, Tatry
- 0
Kończy się pomału tegoroczny karnawał i za kilka dni rozpoczniemy okres Wielkiego Postu. Po czasie zabawy być może niektórzy z nas znajdą się w nastroju do zadumy. Czas postu to może być także okres rozmyślań o nicości życia i nieuchronności śmierci. Dlatego chciałbym wam dzisiaj polecić lekturę fascynującej książki wydawnictwa Stapis, które specjalizuje się w literaturze górskiej. Kto znajdzie czas niech sięgnie po pozycję ” Cmentarz Symboliczny pod Osterwą. Duchy miejsca” autorstwa Huberta Jarzębowskiego. Mi przypadły bardzo do gustu jego dywagacje i pochylenie się nad wielkimi ludźmi gór, którzy już odeszli, a Tatry ukochali najbardziej. To dobra tematyka na nadchodzący czas wyciszenia.
Czytaj dalej»Towarzyszowi podróży
- Dnia 28 lutego, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Kącik poezji górskiej, Tatry, Teksty o górach
- 0
Dziś na blogu specjalna dedykacja dla wszystkich moich bliskich, przyjaciół, kamratów, z którymi przemierzam górskie ścieżki. Bo oni są dla mnie najważniejsi, z nimi spędzam najwięcej czasu, nie opuszczają mnie w potrzebie, dodają otuchy, wiary w siebie,a nawet sił! Fajnie jest czasami samotnie wędrować po górach, ale znacznie raźniej i weselej jest czynić to w towarzystwie wesołej kompanii… Lubię dzielić się swoim górskim szczęściem i wspólnie przeżywać radość ze szczytowania i odkrywania pięknych miejsc. W jedności siła, a dzielenie się czymś dobrym z innymi daje jeszcze większą satysfakcję. Dlatego pozdrawiam Was serdecznie, wszystkich, którzy wałęsacie się ze mną po tych niesamowitych pasmach górskich i delektujecie się razem ze mną widokami i odkrytymi cudami natury! Dla was dzisiaj ten wiersz… wiem, że tak jak ja najbardziej kochacie Tatry, więc zostawiam Was w tym klimacie…
Czytaj dalej»
Góry – piękne i niebezpieczne
- Dnia 24 lutego, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Mój górski świat, Teksty o górach
- 1
Kocham góry – to z tej miłości narodził się ten blog. Jestem nieustannie zachwycony ich pięknem. Głoszę ich urodę wszem i wobec – chciałbym, aby wszyscy dostrzegali urok gór. Pokochali je tak, jak ja.
Ale nie można zapominać, że góry, jak cała przyroda, to nieokiełznany żywioł. Nie można ich do siebie dopasowywać, trzeba do nich podchodzić z pokorą. Bo góry surowo karzą. Zarówno nieuważnych amatorów, którzy nie potrafili w porę zrozumieć ich powagi, jak i doświadczonych wędrowców lub wspinaczy, którzy – czasem tylko na chwilę – przestali być czujni. Aby pokazać, że nawet ci najbardziej doświadczeni nie mogą czuć się bezpiecznie, dziś chcę przybliżyć sylwetki kilku doświadczonych osób, które miłość do gór przypłaciły swoim życiem.
Czytaj dalej»Rozmiłowany, roztęskniony za górami
- Dnia 20 lutego, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Kącik poezji górskiej, Tatry
- 0
Ja też uwielbiam proste strofy,
Co kuszą swoim pięknem.
Przypomną miłość dziś niemodną
I już Ci serce mięknie.
Bo cóż kochać poza górami?
Uwodzą całą swoją składnią,
Kołysze Cię ich forma
Są jak orzechy które spadną
Z łupin już chcesz je obrać
Skorupkę słowa zmiażdżyć szybko
By się zachwycić sensem,
Znalazłaś morał – to nie wszystko
Bo jeszcze coś Cię kręci.
Bo cóż ponad Tatrami?
Ukryty podtekst – jest wrażenie
Smak cudnie buzię mami.
O! taką słodycz hojnie cenisz.
Wiersz sam zapada w pamięć.
Muzyka w Beskidach, czyli moje góry
- Dnia 16 lutego, 2017
- Przez marcogor
- kategorie: 2017, Beskidy, Mój górski świat, Teksty o górach
- 2
Beskidy też są piękne, tutaj się urodziłem i mieszkam, to moje góry… ich cisza, spokój, dzikość coraz bardziej przekonuje do siebie turystów, mocno kontrastują z zadeptanymi Tatrami, gdzie coraz trudniej uciec od zgiełku! Zwłaszcza sercu bliski Beskid Niski jawi się jako kraina dzikiej natury i wyciszenia. Tu znajdziecie długie szlaki, bez tłumów turystów, kontakt z naturą i dziką zwierzyną, prawdziwą ucieczkę od harmideru i stresu świata. Te tereny to także mnóstwo historycznych i kulturalnych pamiątek, bo dzieje tych ziem były burzliwe. Tutaj właśnie przeplatają się różne kultury i narodowości, zwyczaje i obrzędy. Ta fascynująca kraina mego dzieciństwa cały czas mnie pociąga i wciąż odkrywam w niej nowe zaskakująco piękne miejsca. To moje miejsce i dziękuję, że właśnie w górach mogłem się urodzić! Zapraszam was wszystkich drodzy czytelnicy to poznania uroków mego Domu – Beskidu Niskiego.
Czytaj dalej»
Najnowsze komentarze