Rozstrzygnięcie konkursu poezji górskiej

Pierwszą edycję konkursu na najlepszą poezję górską pora zakończyć! Niestety bardzo mało osób odpowiedziało na mój apel  i nadesłało swoje wierszowane prace, bo tylko siódemka.  Na szczęście Ci, którzy to uczynili wysłali do mnie po kilka wierszy. Było więc co czytać i będzie co publikować, bo każdy wyraził na to zgodę. Wraz z członkami rodziny wybrałem najlepsze według naszego gustu prace, które zostaną tutaj, w kąciku poezji górskiej uhonorowane, a ich autorzy nagrodzeni. Skromne upominki z okazji konkursu ufundował sklep turystyczny AlpenSki.pl. Między innymi będą to portfele i etui na komórkę z firmy http://www.sakolife.pl/. Nagrody zostaną wysłane pocztą, a zwycięzcy poinformowani drogą mailową o sukcesie swych tekstów. Pierwsza nagroda zostaje przyznana Gabi Kantarskiej za tomik wierszy tatrzańskich podpisywanych artystycznym nickiem Gomorra, a ten najbardziej porywający za serce i przemawiający do mnie opublikowany poniżej, jako zwycięski tekst. Wyróżnienie, czyli druga nagroda trafi do Natalii, ukrywającej się pod pseudonimem Piołun. Liczę, że w kolejnej odsłonie konkursu ujawni się więcej talentów piszących wiersze o górach i zechce podzielić się nimi z czytelnikami bloga. A teraz zostawiam was z niezwykłym tekstem Gomorry o początkach miłości do Tatr, także moich ukochanych gór. Z górskim pozdrowieniem.

Marcogor

Hala na Stołach niczym diament w koronie
Spowita wśród szczytów zacnych
Spojrzeniem ciszy zaprasza
Przeszłością nęci

Gdy już zasiądziesz na skrawku zielonym
Oczom twym Rycerz Śpiący się ukaże
Urwiska Ciemniaka niczym skrawki sukna
W szałasie duch pasterza wierzeczę spożywa
Tuż obok owce w ciszy zamarły
Tyś świadkiem owego zdarzenia

Ta cisza zniewala
Przeszłość z teraźniejszością się miesza
Kępki traw, kamloty świadkiem niemym przeszłości
Dziś ty , jutro ja staniemy się zarysem historii
Maleńka polana kryształem Tatr się stała
W muzem Natury Tatrzańskiej
Otwórz te drzwi i wejdź do tego Świata
Gdzie każdy szczyt, grań, czy urwiska spojrzenie
Stawu chłód ma dla ciebie znaczenie
…………………………..

Lekkość bytu na szczycie Sarniej Skały
Gdzie tronem kamień szlachetny się staje
Tu nigdyś sam, tu zawsze One
W letniej sukience, jesiennym płaszczu
Zimowym palcie, z rakami na butach
Z czekanem w dłoniach
Z uśmiechem na twarzy, w śnieżnobiałych włosach
Nigdyś sam….

Jego postać przybrały, jego dłonie we włosach mych
Radość przeplatają, słowem przemawiają
To Miłość moja, fizyczne tchnienie
To Jego oddech i bicie serca
To Jego jakże tatrzańskie przytulenie

Na Sarniej nasze początki były
Tu miłość zrodzona po wieki
Tatrzańskie ona nosi oblicze
Obrączką Staw Nad Morskim Okiem się zdaje
Mnich błogosławił to uczucie
Świadkiem Rycerz Śpiący, co oczy na weselu otworzył
By wraz z Grzesiem na Czerwonych Wierchach snuć pieśni wesołe
Rysy na mej duszy szczytem zniewolone
Granaty wybuchowe z Kościelcem w jednym chórze grają
Ile ich jeszcze we mnie zapisanych , co tchnieniem życia się stają

Po stokroć Sarniej dziękuję za dotyk Miłości.

Gomorra