We mnie Tatry wysokie

„We mnie Tatry wysokie wydźwignięte w niebo
droga Ojczyzno moja, kamienna surowa
oto góry na przemian widzę z dolinami
i strumienie szmerliwe niczym polska mowa

Kolorów tysiąc płonie w witrażach przyrody
gdy się kołem dni toczą przez kolejne lata
nuty tęskne co płyną góralską muzyką
moja pamięć w warkocze jak wstążki zaplata

We mnie góry wokoło znajomą koroną
klękam na Obidowej w samotnym kościele
bądź Panie pozdrowiony pod wysokim niebem
nim z prośbą do Twych kolan skłonić się ośmielę

Czytaj dalej»

Chciałbym się oprzeć o Tatry plecami

„Niezapomnianych wrażeń krocie dały nam góry. Dały nam czarodziejski przepych swej niezrównanej piękności, spokój i powagę szczytów, dzikość i śmiałosć fantastycznych grani, bajeczne bogactwo barw i światła, pozaziemski czar księżycowych nocy. W górach znaleźliśmy szczytną rozkosz walki i niepokojów, dziwny urok grozy i niebezpieczeństw, czar sięgania w niemożliwość, wspaniałą radość zwycięstwa. Toteż święte są dla nas góry , a wielkie są dni wśród nich spędzone.”

Roman Kordys

Czytaj dalej»

W Tatrach

„Wreszcie najwspanialszy moment w każdej wspinaczce. Chwila, kiedy od szczytu dzieli mnie już tylko kilka kroków, kiedy wiem, że już nic nie stanie mi na przeszkodzie, kiedy wiem, że zwyciężyłem…

Zwyciężyłem nie górę czy pogodę, lecz przede wszystkim siebie, swoją słabość i swój strach. Kiedy mogę już podziękować górze, że i tym razem była dla mnie łaskawa. Tych chwil nie oddam nikomu za żadne skarby i jeżeli muszę w drodze do szczytu pokonywać przeszkody i ocierać się o nigdy nie określoną granicę między kalkulowanym ryzykiem a ryzykanctwem, to trudno, zgadzam się. Zgadzam się na walkę ze wszystkimi niebezpieczeństwami, które na mnie czyhają.”

J. Kukuczka

Czytaj dalej»

Ci którzy w górach pozostali na zawsze

„Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych”

Przyszły mi na myśl słowa piosenki Budki Suflera – Cień wielkiej góry:

„Góry wysokie, co im z Wami walczyć każe?
Ryzyko, śmierć, te są zawsze tutaj w parze.
Największa rzecz, swego strachu mur obalić,
Odpadnie stu, lecz następni pójdą dalej! ”

Czytaj dalej»

Pójdźcie do nas – mówią góry

Dnia 07 grudnia, 2014
Przez marcogor
kategorie: 2014, Tatry
0

Dziś trochę poezji górskiej, znalazłem piękne słowa naszego wielkiego piewcy Tatr, czyż one nie pasują tak bardzo do każdego z nas? Nie przyzywają nas do siebie zalotnie…?

„Pójdźcie do nas wy, którzy w dolinach cierpicie

-mówią góry – wy wszyscy nędzni, słabi, cisi;

patrzcie:niebo nad wami śmiałe, wielkie wisi,

bujne, wielkie wystrzela dookoła życie.”

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Czytaj dalej»

Chodzenie po górach to nie tylko widoki – to przeżywanie magii

Dnia 08 września, 2014
Przez marcogor
kategorie: 2014
0

Chodzić po górach to zatrudniać nogi

Jako tragarzy i głowy i serca,

Na taką wspólną przygodę do miejsca,

Gdzie może spokój panuje prawdziwy.

Chodzić po górach to widzieć widoki

I słyszeć dźwięki na co dzień nieznane,

Kiedy na wietrze pojękuje sosna,

Gdy turnie echem beczeń pobrzmiewają.

Pod wodospadem, gdy woda się pieni,

Serce tę podróż w sobie zapisuje

Jako zdarzenie naprawdę pamiętne.

/Robert Graves/

Czytaj dalej»

Od gór lepsze są tylko góry

Jak powiedział poeta ( nie pamiętam który… )

że od gór lepsze są tylko góry…

więc pocę się na szlaku i męczę…

i ciąglę chce więcej…

Czytaj dalej»

Umiłowałeś góry

Nawet szum potoków, które tworzą kaskady maleńkich tęcz wśród kwiatów i głazów – nie uciszy serca

Słońce ciepłem zachodzi i lśni jak tarcza obietnicy bezpieczeństwa, chociaż wkoło pełno śladów niedźwiedzi.

Noc w Ciemnych Smreczynach skrzy się milionami srebrnych gwiazd i kusi namiętnością nagich szczytów…

W kotlinie, wśród kamieni i pordzewiałych traw,
w posępny blask się mieni ciemny i cichy staw.

(K.P.Tetmajer)

Czytaj dalej»

Przyjacielu ze szlaku

Witaj przyjacielu z gór wysokich
wytapetowanych dostojnymi smrekami
patrzących z góry pogardliwie na ceprów

Anna Graniczkowska wyniosła smagana wichrem
słońcem wyzłocona
ścieżki górskie wyszlifowane stopami
strumyki jak wąż między kamieniami płynące
błyszczące w słońcu srebrem
hale owiec pełne – kolibą pokrzepione

Czytaj dalej»

Śmierć w Tatrach

Dnia 28 lipca, 2014
Przez marcogor
kategorie: 2014, Mój górski świat, Tatry
8

Ostatnio ciągle giną ludzie w naszych najwyższych górach, nie przeglądałem statystyk, ale być może to najgorszy rok od dawien dawna! Turyści nie wracają już do swoich domów z różnych przyczyn, nieszczęśliwe wypadki, brak zdrowego rozsądku, głupota, fatalne zbiegi okoliczności, nagła niedyspozycja zdrowotna…nie nam to oceniać, już niedawno pisałem o tym tutaj na blogu. Ale ta niepotrzebna śmierć pokazuje dobitnie jacy my jesteśmy małostkowi, nieraz nieludzcy, bez empatii i dobrego smaku, czy kultury wobec tajemnicy ODEJŚCIA. Wspaniale podsumowała to moja koleżanka, poetycka dusza – Gabi. I za jej zgodą przekaże Wam jej piękne i trafiające w sedno sprawy słowa. Zresztą publikowane nie tylko tutaj. Ale tyle w nich miłości do gór, prawdziwej pasji, że czuje, że jakby wyjęte także z wnętrza mego serca, bo czuję tak samo! My ludzie gór wielokrotnie czujemy to samo, będąc tam, w Tatrach, wobec ich potęgi i odczuwając wszechogarniającą nas magię ICH – GÓR, to przecież cały nasz, ten lepszy świat…zostawiam Was już sam na sam ze słowami Gabi:

Czytaj dalej»