Tatry moje, wierchy moje

Tatry moje, ile w was piękna
ile tęsknoty mojej
w bystrym strumyku łzy skroplone
nurząc się w wodzie jednością stałą

kiedy oczy zamykam i w błogi sen wchodzę
ma miłość uśpiona w duszy zaległa
rankiem zaś ze wschodem słońca budzić się zaczyna
by unieść me ciało na szczyt gotowa

w kwiecistej dolinie, wśród łąk zieleni
upojona twym pięknem pragnienia nie czuję
o, Tatry wy moje- miłości nieskończona
gdy po raz ostani serce zabije
spojrzę w skaliste twe oczy i zasnę spokojnie

me ciało czasem sponiewierane
dusza zaś na grani zastała
kiedy miniesz mnie istoto żywa
poczujesz ciepło górskiego istnienia

Gomorra

A przy okazji gdyby ktoś miał kłopoty w czasie cudownych wędrówek po górach lub podróży i potrzebował pomocy w wypłacie odszkodowania po wypadku to może się zapoznać z ofertą w tym temacie. Z górskim pozdrowieniem

Marcogor