W górach

Tu każdy swój szczyt odnajdzie wśród chmur,

kamienne potoki spływają tu z gór,

tu krok nieostrożny i już lecisz w przepaść jak głaz

i można niejeden obejść próg,

lecz nam się zachciewa trudnych dróg

jak marszu w pierwszej linii w wojny czas…

 

Kto z losem tu mógł za bary się brać

ten wie, co jest wart, ten wie, na co go stać,

bo choćbyś tam w dole odwagi miał w sobie za stu,

na dole tam nie znajdziesz, nie,

przez całe szczęśliwe życie swe

ni jednej dziesiątej tych trudów, tych cudów, co tu!

 

Wśród kwiatów i wstąg nie będą cię nieść,

z gładkości drwi nagrobnych rzeźb

ten kamień, co spokój wieczysty być może ci da

i tylko jak znicz, co świt, co świt

zapłonie dla ciebie w słońcu szczyt,

któregoś nie zdobył i który zwycięsko wciąż trwa.

 

I niech mówią i niech kraczą niech,

świat w marszu pożegnać mniejszy grzech,

niż sadłem się w miękkim piernacie zadławić wśród snu,

a znajdą się i tak i tak

ci, którzy twój podejmą szlak

i dojdą do celu i w piersiach nie braknie im tchu.

 

A wisząc u pionowych ścian

na traf szczęśliwy nie licz tam,

prezentów od losu nie zyskasz tu ty, ni twój druh,

licz tylko na swe ręce dwie,

na dłoń przyjaciela i módl się,

by była łaskawa wam lina wiążąca was dwóch.

 

I stopnie rób i wytęż wzrok

i cofać nie próbuj się nawet o krok,

a w chwili zwycięstwa, gdy serce rozśpiewa się zbyt,

zachłyśnij się radością swą

nim zaczniesz zazdrościć temu, co

zaczyna marsz i niezdobyty przed sobą ma szczyt…

 

Włodzimierz Wysocki