Śnieżne Beskidy – zima nadchodzi

Dziękuję Bogu za ludzi pełnych wewnętrznego piękna… tych, którzy żyją i uśmiechają się, cieszą się drobnymi sprawami i mówią “tak” do wschodzącego słońca oraz do dni dobrych i złych. To ludzie, od których, bez szumnego rozgłosu, rozchodzą się na świat strumienie miłości. Są oazami pośród pustyni codzienności a gwiazdami nocą. Największą władzą ducha jest nie geniusz, ale dobroć. /Victor Marie Hugo/

Gesty dobroci są jak letnie kwiaty wsunięte między kartki książki, uczucia z nimi związane ożywają nawet po latach… Mali z wielkimi skrzydłami marzeń , pełni cierpliwego wyczekiwania na cud.
Głodni szczęścia, które szybuje wysoko wierzymy, że jutro uśmiechnie się do nas.
Dzisiaj śpiewamy swoje smutne tęsknoty. Oglądamy się za siebie ocierając łzy
Życie przecieka nam przez palce. My jednak, jak kwiaty na słońce czekamy…

Jesień – niepokorna artystka

Najlepiej nie planuj nic. Daruj sobie myślenie, o tym co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz akurat to, czego kompletnie się nie spodziewasz. Z radością idź po słońca blask. W ramiona porwij wiatr. Zatrzymaj czas i uśmiech. I każdemu kto smutny dziś go daj. Jeśli poranek nie jest piękny, upiększ go swoim nastrojem. Nie potrzebujemy złotych gór do szczęścia – czasem wystarczy nam obecność drugiego człowieka i najprostsze na świecie: Dziękuję – że Jesteś. 

Gdyby nie góry ten świat byłby ponury

Każdy ma swoje prywatne słońce, dzięki któremu, ma siłę być i żyć… I tego się trzymajmy! Malować słów barwami
Rozwichrzone obrazy. To pragnąć… to marzyć. W zaułkach zwątpień i nadziei. Chrome uskrzydlać pegazy.

Pisząc ten wiersz wspominam liczne górskie wyprawy, słyszę odgłos ptaków, czuję zapach trawy,
i z utęsknieniem za kolejną wędrówką szlocham, „bo w GÓRACH jest wszystko co kocham”.