Jesień – niepokorna artystka

Najlepiej nie planuj nic. Daruj sobie myślenie, o tym co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz akurat to, czego kompletnie się nie spodziewasz. Z radością idź po słońca blask. W ramiona porwij wiatr. Zatrzymaj czas i uśmiech. I każdemu kto smutny dziś go daj. Jeśli poranek nie jest piękny, upiększ go swoim nastrojem. Nie potrzebujemy złotych gór do szczęścia – czasem wystarczy nam obecność drugiego człowieka i najprostsze na świecie: Dziękuję – że Jesteś.

Czytaj dalej»

Nowy początek – nowe góry

Nikt nie może cofnąć się w czasie i napisać nowego początku, ale każdy może zacząć od dzisiaj i dopisać nowe zakończenie. Wraz z każdym dobrym człowiekiem, żyjącym na tym świecie, wschodzi słońce wdzięczności. Kochaj tak, jakby Cię nigdy nikt nie zranił. Tańcz tak, jakby nikt nie patrzył. Śmiej się tak, jak tylko dzieci się śmieją. Żyj tak, jakby tu było niebo. Szczęście zwykle różne barwy ma, lecz nie każdy o tym wie… Zawsze wybaczaj swoim wrogom – nic ich bardziej od tego nie zaniepokoi. “Są słowa, bez których nie potrafimy żyć, takie jak „miłość”, „sprawiedliwość” i „dobroć”. Dajemy się im zwieść, potem się do nich rozczarowujemy tylko po to, żeby wierzyć w nie jeszcze bardziej.” Elias Canetti

Czytaj dalej»

Skalna świątynio – w Tobie są jeszcze swobody ołtarze

Dnia 18 sierpnia, 2020
Przez marcogor
kategorie: 2020, Kącik poezji górskiej, Tatry
0

W dali!… jakby ciągnący ławą huf kresowy,
Z gwiazdami na szyszakach, z proporcem obłoków
Zakamieniał, dotarłszy aż do nieba stoków,
Tak Tatry ciemnym murem zwarły dumne głowy!

Wielki jak sny młodości – mroźny kraj śniegowy!
Gdzie król burz – halny orkan – błądzi w szacie mroków,
Gdzie wiszą gniazda orłów, gromów i potoków,
Gdzie mistrz świata w obłokach ma tron granitowy!

Tatry! czemuż jak siedzib szukające ptaki
Myśli moje ku waszej zamarłej pustyni
Lecą przez mgłę tęsknoty i przez marzeń szlaki?

O pustyni tatrzańska! bo na tym obszarze
Całej mojej ojczyzny – o skalna świątyni –
W tobie jednej są jeszcze – swobody ołtarze!
*****************
( Franciszek Nowicki )

Czytaj dalej»

Wystarczy jeden raz spojrzeć górom w twarz

Stajesz u podnóża, głowę podnosisz i wzdychasz. Zaciągasz się rześkim i krystalicznie czystym powietrzem i robisz pierwszy krok. Krok pierwszej kropli potu. Idziesz. Dochodzisz. Podnosisz głowę do góry i szepczesz: dziękuję.
To jedyne miejsce na świecie gdzie pochylasz głowę z dumą i siłą. W niepowtarzalnej ciszy.

Pisząc ten wiersz wspominam liczne górskie wyprawy,
słyszę odgłos ptaków, czuję zapach trawy,
i z utęsknieniem za kolejną wędrówką szlocham,
„bo w GÓRACH jest wszystko co kocham”.

Ci, którzy kochają góry wiedzą jak to jest za nimi tęsknić…

Czytaj dalej»

Witajcie kochane góry

Dnia 17 lipca, 2020
Przez marcogor
kategorie: 2020, Kącik poezji górskiej, Tatry
0

Wiersze są często kawałkiem duszy,
łzą, co nie spadła, gdy boli serce
śmiechem, radością oraz nadzieją,
melodią, w której mieszczą się tęcze.

Gamą czułości, wyznaniem tęsknym,
listem pisanym, gdy brak odwagi,
pędzlem lirycznym, tchnieniem, muśnięciem,
sprawą honoru, wielkiej powagi.

Życie jest cieniem i blaskiem, podróżą nieznanego przeznaczenia, lawiną myśli, siłą serca ,wiarą spełnienia, pasmem niepodzielnych wydarzeń, chwil dobrych i złych i małych niespodzianek, upojone szczęściem, dręczone żalem doświadczeń bagażem obciążone, bogatsze czy biedniejsze nigdy… sensu nie pozbawione

Czytaj dalej»

Gdyby nie góry ten świat byłby ponury

Każdy ma swoje prywatne słońce, dzięki któremu, ma siłę być i żyć… I tego się trzymajmy! Malować słów barwami
Rozwichrzone obrazy. To pragnąć… to marzyć. W zaułkach zwątpień i nadziei. Chrome uskrzydlać pegazy.

Pisząc ten wiersz wspominam liczne górskie wyprawy, słyszę odgłos ptaków, czuję zapach trawy,
i z utęsknieniem za kolejną wędrówką szlocham, „bo w GÓRACH jest wszystko co kocham”.

Czytaj dalej»

Ku przełęczy

“Miłość jest treścią naszego istnienia. Jeśli się jej wyrzekniemy, umrzemy z głodu pod drzewem życia, nie mając śmiałości by zerwać jego owoce.”

Paulo Coelho

Marzenia to podróż myślami w piękno…
są cudne i takie realne… odnajdujemy w nich szczęście,
spokój i radość oraz miłość, której tak pragniemy…
Wystarczy uwierzyć…

Marzenia są jak gwiazdy nie możemy ich
dosięgnąć ale możemy do nich dążyć,
więc płyń z nurtem swoich marzeń…

Niedawno spełniłem znowu kilka z nich. Warto sięgać po nie, to nic trudnego, wystarczy wyjść z domu, a potem dodać trochę odwagi do naszych działań. Bo kto nie ryzykuje, słabo żyje! Miejmy marzenia i realizujmy nasze skrywane zamierzenia… Każdy ma w sobie przecież MOC!

Czytaj dalej»

Życie aniołów tętni w każdej trawie

Dnia 24 maja, 2020
Przez marcogor
kategorie: 2020, Kącik poezji górskiej, Tatry
0

Piękno nie jest wypisane na twarzy, piękno jest światłem w naszym sercu… to skrawek nieba niewidzialny dla oczu. Niczym mosty, tworzymy wersy, niczym rzeki, płyną nasze zdania. Każda myśl jest piękna i dobrze poukładana. Dzielmy się tym więc, po to tu jesteśmy. By wnosić radość w życie, ludzi pocieszyć. Dzielmy się radością i smutkiem i żalem. Bo to co najpiękniejsze, jest w naszych sercach zapisane.”Czas wszystko zabiera, bo zabrać jest w stanie, lecz nigdy nie zabierze tego, co w sercu zostanie.” Uśmiechu na ustach i ciepła w sercu.

Czytaj dalej»

Żyjmy pięknie

Wspomnienia miłe noś w sercu, do złych nigdy nie wracaj, bo zło zabija człowieka, zło naszą duszę zatraca… Każdy kwiat więdnie, każdy barwę zmienia. Tylko jeden pozostaje – jest to kwiat wspomnienia… Więc pamiętaj wszystkie chwile, wszystkie drogi, wszystkie sny, pierwszą miłość, pierwszą przyjaźń, swoje szczęście, śmiech i łzy… Są chwile tak kruche i ulotne, jak muśnięcie skrzydeł motyla. Przez moment zachwycają swym bezcennym pięknem, by po chwili zniknąć we mgle.

Czytaj dalej»

Przebudźmy się

Mając duszę szlachetną i dobrą – powinieneś być szczęśliwy. Piękno nie jest wypisane na twarzy, piękno jest światłem w naszym sercu… to skrawek nieba niewidzialny dla oczu.

Najmilsza rzecz na świecie to twarz drugiego człowieka, a na niej uśmiech, szczery i miły, gest pokoju, życzliwości. Po prostu – taki prosty. W życiu trzeba mieć odwagę, aby obronić swoje marzenia, granice i wartości, nie po to, aby udowodnić coś innym, ale po to, aby być w zgodzie z samym sobą.

Dotąd żyłem, jak na skrzyżowaniu, z którego było widać różne przyjemne i malownicze perspektywy. Mogłem iść w dowolnym kierunku. Tysiące możliwości, bo za każdym zakrętem był następny, z równie interesującymi widokami na przyszłość. Teraz odsłaniała się przede mną tylko jedna droga. Oby ten etap w naszym życiu nastąpił jak najpóźniej…, jeżeli w ogóle…, niech meandryczny świat nie zamienia się w nudną uliczkę…

Czytaj dalej»