Naucz się łapać chwile

Wyjątkowa chwila, to nie ta, na którą wyczekujesz długi czas…, lecz taka, która przychodzi niespodziewanie i odmienia sens Twojego życia. UŚMIECHNIJ SIĘ! DOBRO I PIĘKNO LUDZKICH SERC JEST NAJPIĘKNIEJSZYM PIĘKNEM ZIEMI. Nigdy nie zapominaj najpiękniejszych dni twego życia! Wracaj do nich, ilekroć w twym życiu wszystko zaczyna się walić. Każdy ma swoje niebo, w którym wyobraźnia może stworzyć wszystko, co zapragniemy. Wystarczy oderwać wzrok od ziemi i spojrzeć poza horyzont. Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie. Życie, tak jak róża dotykiem nas kuje. Zapachem odurza, pięknem fascynuje. Życie to jest bajka, sami ją piszemy, a treść będzie taka jak je przeżyjemy! Jeśli kiedykolwiek zamierzasz cieszyć się Życiem to teraz jest na to czas. Nie jutro, nie za rok! Dzisiaj powinno być Najwspanialszą Twoją Chwilą.

Wiesz, ja nauczyłam się
kochać świat
bez żadnego „ale”
i bez zbędnego narzekania.
To chyba jedna
z największych sztuk życia
brać od niego to,
co najpiękniejsze
i cieszyć się każdym dniem.
Brać głęboki oddech
i łapać w dłonie słodkie chwile.
Układać z nich historię,
która jest warta
i wspomnień i marzeń.

// Aleksandra Steć //

Też tak potraficie? To sztuka największa… Naucz się łapać chwile, nie wiadomo kiedy będą potrzebne.

Taki tam spokój… Na gór zbocza
światła się zlewa mgła przezrocza,
na senną zieleń gór.

Szumiący z dala wśród kamieni
w słońcu się potok skrzy i mieni
w srebrnotęczowy sznur.

Ciemnozielony w mgle złocistej
wśród ciszy drzemie uroczystej
głuchy smrekowy las.

Na jasnych, bujnych traw pościeli
pod słońce się gdzieniegdzie bieli
w zieleni martwy głaz.

Na ścianie nagiej, szarej, stromej,
spiętrzone wkoło skał rozłomy
w świetlnych zasnęły mgłach.

Ponad doliną się rozwiesza
srebrzystoturkusowa cisza
nieba w słonecznych skrach.

Patrzę ze szczytu w dół: pode mną
przepaść rozwarła paszczę ciemną,
patrzę w dolinę, w dal:

i jakaś dziwna mnie pochwyca
bez brzegu i bez dna tęsknica,
niewysłowiony żal…
*****************
( Kazimierz Przerwa-Tetmajer )