Góry, moje góry

”Góry, moje góry, wy schowajcie mnie we mgle.

Bym nie musiał dłużej czuć jak bardzo jest mi źle.

Teraz tu na dole wciąż samotność dławi mnie.

Tam w objęciach ciszy mogę czuć bezpiecznie się.”

z Kominiarskim Wierchem w tle

 Najpiękniejsze w górach są zachody i wschody słońca.

Wieczór zaczął wkładać ciemną pelerynę,

budząc w gwiezdnych oczach pozłacane błyski.

Ugasił horyzont pokryty karminem,

chociaż tak daleki, dla mnie bywa wszystkim.

Bo cóż piękniejszego od zachodów słońca,

które snem opada, wciąż niżej i niżej.

Od świtów na łące, kiedy rosa drżąca,

przecież w życiu piękne tylko krótkie chwile.

Spójrz, jaki bogaty jesteś widokami,

gdy czerwona łuna płomiennym rubinem

lasy obejmuje, zamienia w aksamit

noc, z którą w spokojny sen zaraz odpłyniesz.

/ Paris /

A dlaczego tak jest?

Starorobociański Szczyt

W górach jest wszystko co kocham

Wszystkie wiersze są w bukach

Zawsze kiedy tam wracam

Biorą mnie klony za wnuka

Zawsze kiedy tam wracam

Siedzę na ławce z księżycem

I szumią brzóz kropidła

Dalekie miasta są niczem

Ja się tam urodziłem w piśmie

Ja wszystko górom zapisałem czarnym

Ja jeden znam tylko Synaj

Na lasce jałowca wsparty

I czerwień kalin jak cyrylica pisze

I na trombitach jesieni głosi bór

Że jedna jest tylko mądrość

Dzieło zdjęte z gór

( Jerzy Harasymowicz )

z panoramą Tatr Wysokich, choć nie tylko