Wobec potęgi gór

„Wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, a przynajmniej to, że większość granic
i lęków to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się wolność… ”
( Jacek Teler )

„Każde z tych miejsc trzeba zapamiętać dokładnie
kamień po kamieniu rysę po rysie krok po kroku

bo zdarzyć się może każdego dnia że wejdziesz
na drogę w doliny bez powrotu. „
( Aleksander Wojciechowski)

„Góry utoną w czerwieni szczerozłotej.
Mgiełki się zepną w firany jeden wzór.
Noc pozapala latarni gwiezdną flotę.
Spadnie na drogi w tumany wzbity kurz.

Człowiek ostatni zniknie za horyzontem.
Zapali w mieście światełek małych moc.
Dostrzeże ledwie zmrużonym oka kątem
Jedwabną kołdrą okrytą górską noc.

Nad Wielkim Stawem położę się samotny.
Wycisnę kontur swój własny w źdźbełkach traw.
Wśród ruin smutku powiew wiatru przelotny
Poniesie pamięć o bólu, który znam… „

„Kto bądź po świecie snując się zbolały
Chcesz dobyć z skarbca duszy twej pamiątek
Raju gdzieś szczątek,
Rażony błyskiem archanielskiej chwały,

Zstąp w tej samotni czarodziejskie skręty,
Kędy nad wodną strugą gaj cienisty,
Z wiatru poświsty
O niebie gwarzy, dreszczem wskróś przejęty.

O Jaworzynko! kto świetlane gody
Sennych uroków twych – i w jakim słowie
Tęskny wypowie?

Dolino ciszy, cienia i pogody!
W tobie mi jednej nie zabrakło wcale:
Bezbrzeżnej dali, która w światłach znika,
Śpiewu słowika,
Ani młodzieńczych marzeń mych o chwale.

W tobiem ja jednej ani tęsknił, ani
Wspomniał, że kiedyś z nieba mi strącono
Myśl uskrzydloną,
W głębie ziejącej duszy mej otchłani. ”
*****************
( Felicjan Medard Faleński )

Z górskim pozdrowieniem 

Marcogor