Tatry, milczące anioły

Tatry umiłowane moje                                                                                                                                                        spełnienie Miłości mojej                                                                                                                                                      z nimi każdy dzień i nocy zmrużenie

bez nich niczym moje jestestwo
pustką zdać by się mogło
duszy przerażeniem

ileż w nich mego bólu
ile radości
ileż wspomnień
ile istnień, o których zapomnieć nie sposób

kiedy mówię Tatry, myślę o Tobie
zacny wędrowcze czasu
kiedy mówię Tatry, widzę nagrobki miłością wzniesione
nie sposób zapomnieć Im niczego

dotykiem pamięci pobudzam wspomnienie
chłodu skał i duszy mrowienie
kiedy tam bliżej Wszystkiego byłam
wnętrza spokoju, smutku zapomnienia.
………………………

Tatrzańska cisza usypia
z wiatrem mnie unosi
orzeźwia chłodem strumienia
oczyszcza z niepokoju

istnienie czegoś ponad życie
w tych skałach zawarte
dotykiem mym zdzieram z nich marzenia
na skórze krople wspomnień
twoje?

Gomorra

tatrzański potok

A przy okazji wiecie, że z własnych fotek można zrobić sobie coś takiego jak fototapeta młodzieżowa? Mieć na ścianie wymarzony krajobraz górski to chyba świetna sprawa… Z gorskim pozdrowieniem

Marcogor