Ktoś wszeptał mnie w czas

Nadchodzą piękne dni! Nowa Ziemia, przebudzeni z długiego snu ludzie, krystaliczny, czysty Świat i życie pełne sensu i radości…

Nie traćmy ani chwili 
Cieszmy się Życiem
Słońcem i sobą 
Dniem,
w którym możemy
Robić wszystko – nie tylko to
Na co mamy ochotę
Więc – zabierz Szczęście ze sobą,
nie zgub go,
bo i ono chce być z Tobą

Bieszczadzkie klimaty

Słyszysz miłości śpiew?
Słyszysz, jak wietrzyk szeleści,
Kwiaty całuje i pieści,
Igrając pośród drzew?

Słyszysz w tej cichej godzinie
Harmonię, co w serca płynie
Z nadziemskich stref?

I kojąc ludzkie boleści,
Przynosi w sennej powieści
Najtkliwszych uczuć siew?

Słyszysz, jak skryty w jaśminie
Słowik wygłasza jedynie
Miłości śpiew?

Czy widzisz światła rzut,
Który w błękitów przestrzeni
Wśród nocy niebo rumieni,
Zwiastując słońca wschód?

Czy widzisz, widzisz tam w dali,
Jak księżyc igra na fali
Spokojnych wód?

– Adam Asnyk

Bieszczadzkie klimaty

Ktoś wszeptał mnie w wiatr
między jego słowa
w gałęzie drzew wplątał
zuchwale
i uczynił szelestem liści
który swą łagodnością
roztrąca ciszę trwania

ktoś wszeptał mnie w czas
w jego upływanie
w historię przemijania uwikłał
przypadkiem
i uczynił atomem powietrza
który nabrany do płuc
daje życie

ktoś wszeptał mnie w wyobraźnię
między jej obrazy
w mozaice myśli zamknął
łaskawie
i uczynił poetą dusz
który używając wymyślnych słów
ubiera w nie rzeczywistość

ktoś wszeptał mnie w wiarę
w jej siłę i magię
nadzieją serce napełnił
szczodrze
i uczynił uśmiechem na twarzy
którym jak słońcem
codziennie wschodzę

Robert Kruk

Bieszczadzkie klimaty