W Tatrach

„Wreszcie najwspanialszy moment w każdej wspinaczce. Chwila, kiedy od szczytu dzieli mnie już tylko kilka kroków, kiedy wiem, że już nic nie stanie mi na przeszkodzie, kiedy wiem, że zwyciężyłem…

Zwyciężyłem nie górę czy pogodę, lecz przede wszystkim siebie, swoją słabość i swój strach. Kiedy mogę już podziękować górze, że i tym razem była dla mnie łaskawa. Tych chwil nie oddam nikomu za żadne skarby i jeżeli muszę w drodze do szczytu pokonywać przeszkody i ocierać się o nigdy nie określoną granicę między kalkulowanym ryzykiem a ryzykanctwem, to trudno, zgadzam się. Zgadzam się na walkę ze wszystkimi niebezpieczeństwami, które na mnie czyhają.”

J. Kukuczka

„W Tatrach gdzie rycerze zasnęli głęboko
z wielkim żelaznym krzyżem na kamiennym czole
pod niebem które bywa dotknie szczytu góry
tam wierchy i doliny naszych dni symbole

tam twarda rzeczywistość – upadki i wzloty
marzenia jak lot orła ponad ostrą granią
i opowieść lawiny która zbiega żlebem
o kamieniach co chłodno nasze ciała ranią

w Tatrach miasto nie szumi natrętnie jak owad
przywraca mowie dźwięk ciszy sens i wiarę
w Tatrach góry i niebo pokazują jasno
dlaczego to co wzniosłe buduje w nas wiarę…”