Z Ramzovej na Šerák, Keprník, Vozkę oraz Obří skály
Jadąc drugi raz w czeskie pasmo Jesioników miałem w planie lepsze poznanie tych gór i odkrycie nowych rejonów poza słynnym Pradziadem, który zdobywałem podczas mej pierwszej wizyty tamże. Zakwaterowałem się na kilka dni w ładnym kurorcie Lipová-lázně, blisko miasta Jesenik, by mieć dostęp do interesujących mnie masywów tych cudnych gór. We wspomnianej wsi warto przejść się po parku zdrojowym i obejrzeć zachowany dom sołtysa z barokowym kartuszem z kamienia i napisem Scholtisey 1696 oraz 300-letnią lipę o obwodzie 465 cm przy stacji kolejowej.
panorama Jesioników
Jednego dnia wybrałem się do pobliskiej miejscowości Ramzová, która jest miejscem aktywnego uprawiania turystyki: pieszej, rowerowej i narciarskiej. W miejscowości znajduje się także dolna stacja kolei linowej prowadzącej na górę Šerák. Mają tu swój początek liczne szlaki turystyczne i jeden z nich wybrałem, by wejść na powyższą górę. Rozpocząłem wędrówkę czerwonym szlakiem, który zaczyna się na Przeł. Ramzovskiej. Przełęcz ta to jedna z najpopularniejszych i najbardziej uczęszczanych przełęczy górskich w Czechach, położona na granicy trzech pasm górskich tj: Wysoki Jesionik (cz. Hrubý Jeseník), Góry Złote (cz. Rychlebské hory) i Hanušovická vrchovina.
widok spod stacji kolejki Čerňava
Przełęcz jest zabudowana oraz wokoło odkryta, jest więc punktem widokowym, z perspektywą m.in. na górę Černava, na którą miałem się wspinać już na wstępie wycieczki. Na przełęczy znajduje się również baza infrastruktury turystycznej z hotelem górskim Andromeda oraz liczne pensjonaty. Są też restauracje i bary, a nawet przystanek kolejowy. Obok dolnej stacji wyciągu krzesełkowego mamy także duże parkingi. Ale przez cały rok przewija się tu mnóstwo turystów i narciarzy oraz cyklistów.
z pomnikiem kozicy na Čerňavie, nade mną Šerák
Szlak wiedzie pod słupami kolejki, by odbić nagle ostro w prawo i doprowadza do krzyżówki „Nad Dobrou vodou”, mijając ładną kapliczkę. Wygodna bita droga wznosiła się potem aż do kawiarni „Lilly na Čerňavě”, trawersując ten szczyt. Obok kawiarni wraz z restauracją mamy tam również stacje przesiadkową kolejki, która dwu-etapowo wwozi turystów na Šerák z Ramzovej. Miejsce jest dobrym punktem widokowym, a moją uwagę przykuła drewniana rzeźba kozicy górskiej… 🙂
na Čerňavě
Czerwony szlak prowadził mnie stąd dalej przez las na tzw.”Koňská vyhlídka”. To następny punkt widokowy na mej trasie, którego nazwa wzięła się stąd, że dawniej wwożono zaopatrzenie do schroniska na Šeráku wozami konnymi. Po kilku minutach dotarłem do krzyżówki z niebieskim szlakiem, którym już szybko osiągnąłem wierzchołek Šeráka, mierzący 1351 m. Szczyt położony jest w Sudetach Wschodnich, na historycznej granicy Moraw i Śląska. Oddalony tylko około 14,5 km na północny zachód od szczytu Pradziad umożliwia obserwację panoramy Jesioników. Szkoda tylko, że miałem słabą przejrzystość powietrza tego czerwcowego dnia…
widok spod Šeráka
Šerák jest szczytem dobrze rozpoznawalnym, bowiem ze wszystkich wyższych szczytów tego masywu jest położony najbardziej na północ, a ponadto usytuowany pośrodku, pomiędzy najwyższym szczytem – Keprník oraz charakterystyczną grupą skalną Obří skály, widoczną w postaci „zęba” wystającego ze stoku. Te dwa to miały być moje kolejne cele na ten dzień! Wszystkie należą do mikroregionu o nazwie Masyw Keprníka (cz. Keprnická hornatina). Zaś Šerák jest jednym z najpopularniejszych szczytów Wysokiego Jesionika z racji swego położenia.
Chata Jiřího na Šeráku
Poniżej wierzchołka stoi najstarsze schronisko w tych górach- Chata Jiřího na Šeráku, oddalone o około 150 m na północny wschód od szczytu. Uroczyste otwarcie schroniska odbyło się 28 lipca 1888 roku! Teren pod budowę przekazał kardynał Georg Kopp. Stanowiły go dwie parcele należące do diecezji wrocławskiej! Schronisko znajduje się w malowniczo położonej okolicy, będącej obszarem utworzonego w 1903 roku najstarszego na Morawach narodowego rezerwatu przyrody Šerák-Keprník o powierzchni około 1174 ha, jest zatem punktem wypadowym dla miłośników przyrody…
kozica przy schronisku
Do górnej stacji kolejki linowej prowadzącej z Ramzovej jest od schroniska około 300 m. Przy schronisku mieści się także założona w 2004 roku stacja meteorologiczna, a obok niej zainstalowano urządzenia mierzące co godzinę dane klimatyczne. Nieopodal schroniska znajduje się też alarmowa, kamienna dzwonnica, a przy skrzyżowaniu szlaków postawiono drewniany pomnik z sylwetką kozicy. Blisko schroniska znajdują się również miejsca umożliwiające starty paralotni. Niedaleko usytuowano też najdłuższą trasę narciarstwa zjazdowego w Czechach o długości 3260 m! Jest tu zatem co robić!
kamienna dzwonnica przy schronisku
Najważniejsze dla turysty są jednak widoki, na te nie możemy narzekać! Z tarasu rozciąga się punkt widokowy na otaczające góry, z widoczną panoramą miejscowości Jesionik i doliną rzeki Biała Głuchołaska (cz. Bělá). Koło schroniska wzdłuż czerwonego szlaku turystycznego przechodzi także ścieżka dydaktyczna. Ja wypiłem tutaj lokalne piwo „Šerák” produkowane przez miejscowy Hanušovicki browar Holba i ruszyłem w dalszą wędrówkę ku nieznanemu… 🙂
panorama spod schroniska
Właśnie czerwony szlak prowadził mnie najpierw na skrzyżowanie z niebieskim „Pod Keprnikiem”, a kilka minut później już byłem na tym szczycie- najwyższym w całym masywie. Góra mająca 1423 m jest szczytem dobrze rozpoznawalnym poprzez swoje charakterystyczne szczytowe skalisko, położone w dodatku na odlesionej połaci szczytowej wśród roślinności wysokogórskiej. Po drodze na nią minąłem pomnik z kamienną tablicą pamiątkową. Widnieje na niej wizerunek śląskiego pisarza i miłośnika gór Hermanna Lönsa.
skalisko szczytowe Keprnika
Szczyt góry znajduje się na odkrytym skalisku o długości około 20 m nieopodal szlaku, który jest jednocześnie wybitnym punktem widokowym. Roztaczają się z niego dalekie widoki. Widoczne są m.in. pobliskie szczyty Černava, Šerák, Šumný, Červená hora i Troják oraz dalsze pasma górskie jak: Karkonosze ze Śnieżką, Masyw Śnieżnika, Beskidy, Mała Fatra, a nawet słowackie Tatry, przy idealnej przejrzystości! Ponadto na skalisku tym umieszczono niewielki pachołkowaty pomnik tzw. Kámen z zatartym napisem okolicznościowym. Panoramy naprawdę zapierają dech w piersiach przy dobrej pogodzie… 🙂 Niestety mi nie były one dane!
autor przy pomniku tzw. Kámeniu
Pokręciłem się tu kilka minut delektując widokami i ciekawymi formacjami skalnymi, które miałem odkrywać nadal podczas dalszej wędrówki. Dojście do wspomnianego szczytu następuje ze szlaku oraz skrzyżowania turystycznego „Keprník vrchol”, od którego biegnie ścieżka o długości około 30 m z umieszczonymi po jej bokach drewnianymi barierkami. Wszystko to dla ochrony przyrody w rezerwacie. Wygodną dróżką grzbietową pomaszerowałem dalej do skrzyżowania ” Trojmezí” Stamtąd postanowiłem zrobić małą pętelkę na następny szczyt, by wrócić do tego samego punktu.
drewniane kładki przez torfowisko
Nadal czerwonym szlakiem obniżałem się stopniowo przechodząc koło platformy widokowej na małe torfowisko. Tak doszedłem na „Sedlo pod Vřesovkou”, gdzie odbiłem w prawo na zielony szlak, którym przez las dotarłem na kulminację Vozki. Szczyt mający 1377 m jest rozpoznawalny z daleka poprzez charakterystyczny widoczny „ząb” szczytowej grupy skalnej. Na połaci szczytowej znajduje się grupa skalna, ze skaliskiem szczytowym, który jest wybitnym punktem widokowym na otaczające szczyty i pasma górskie.
autor pod szczytem Vozky
Przy korzystnych warunkach pogodowych rozciągają się z niego dalekie perspektywy m.in. w kierunku Śnieżki, Śnieżnika, czy nawet Ślęży. Połać szczytowa pokryta jest świerkami oraz m.in. bardzo popularną rośliną występującą niemalże na całym obszarze Wysokiego Jesionika, którą jest czarna jagoda. Na stokach Vozki występują liczne przerzedzenia oraz duże polany. W odległości około 250 m na zachód od wierzchołka znajdują się dwa odosobnione większe skaliska. Zresztą ciekawych formacji skalnych w tym rejonie zaobserwujemy ze szlaku znacznie więcej! Posiedziałem tu dłużej podziwiając piękno natury…
słynny ząb skalny na Vozce
Ze skaliskiem szczytowym związana jest legenda nawiązująca do nazwy góry Vozka, czyli w polskim tłumaczeniu: Woźnica. Według tej legendy skalisko to przypomina kształtem powóz z zaprzęgiem i woźnicą. W czasie panującego głodu woźnica ten wiózł bochenki chleba. Kiedy rozpętała się burza, a powóz ugrzązł w błocie, zły duch podpowiedział mu, aby rzucał bochenki pod koła, aby powóz mógł po nich jechać. Tak też zrobił, a karą za ten czyn było to, że skamieniał wraz z powozem!
koń z wozem na szczycie Vozki
Ruszyłem dalej zielonym szlakiem, by na krzyżówce „U Vozky” skręcić w prawo na żółtą trasę. Wraca ona na przełęcz Trojmezi, mijając po drodze interesujący obelisk. Blisko przełęczy znajduje się tu niewielki kamień pamiątkowy z inskrypcją o pobycie tutaj cesarzowej Sissi! Kamień ten został założony po pobycie w tym rejonie cesarzowej Austrii Elżbiety Bawarskiej (Sissi), która tu była i rzekomo nocowała w pobliskiej chacie Jelení bouda, leżącej już na stoku góry Keprník. Bardzo interesujący wątek związany z masywem Keprníka.
obelisk blisko Trojmezi upamiętniający cesarzową Sissi
Z Trojmezi wróciłem po własnych śladach czerwonym szlakiem przez Keprnik do schroniska na Šeráku, by móc jakoś wrócić do samochodu. Wstąpiłem tam, by zjeść coś ciepłego, a później na zejście na parking wybrałem inny wariant niż rano. Najpierw szedłem kawałek niebieskim szlakiem, by dotrzeć na Obří skály. To kolejna fenomenalna grupa skalna na mojej trasie! Góra będąca rozległą grupą skalną o wysokości 1088 m n.p.m. jest następną charakterystyczną grupą skalną widoczną w postaci „zęba” wystającego ze stoku.
rozległe skalisko Obří skály
Odkryta formacja szczytowa jest znaczną grupą skalną położoną na wysokościach około (945–1088) m n.p.m., mającą przybliżone wymiary poziome około (470 × 50) m oraz wysokość (10–16) m. Niektóre ze skalisk są doskonałymi punktami widokowymi, z rozległymi panoramami m.in. na miejscowość Jesionik, dolinę rzeki Biała Głuchołaska (cz. Bělá), Masyw Śnieżnika, czy Góry Złote. Znowu mogłem posiedzieć i kontemplować piękne widoki… Blisko skaliska szczytowego znajduje się skrzyżowanie turystyczne „Obří skály”, przy którym postawiono niewielką ławę i wiatę turystyczną.
wiata turystyczna w pobliżu Obří skály
Oczywiście z grupą skalną Obří skály związana także jest legenda. Według tej legendy powstanie grupy skalnej zawdzięczamy olbrzymowi Amíkowi, który podobno założył się z innym olbrzymem, o to kto z nich rzuci dalej ogromnymi blokami skalnymi. Amík rzucił skałę daleko, ale olbrzym z sąsiedztwa jeszcze dalej, więc oburzony Amík przeciął grupę skalną Obří skály na pół. W tej wnęce skalnej zrobiłem sobie obowiązkowe zdjęcie… 🙂 Ruszyłem stąd w końcu, tym razem zielonym szlakiem, który miał mnie prowadzić już do końca mej eskapady, obserwując nadal piękne skalne olbrzymy!
pęknięcie w skalisku Obří skály
Na krzyżówce „Pod Obřími skálami” zielony szlak oddzielił się ostatecznie od niebieskiego i prowadził mnie wygodną ścieżką wzdłuż ładnego potoku o wdzięcznej nazwie „Vražedný potok”. Mijałem go czasami dzięki drewnianym kładkom i mostkom, podziwiając liczne kaskady i bystrzyce. W regionie Keprnika jest też mnóstwo ładnych wodospadów, do których prowadzą dzikie dróżki, ale to chodzenie po rezerwacie… Dodam jeszcze, że w partiach szczytowych Keprnickiej hornatiny możemy odnaleźć stare słupki graniczne, gdyż dawniej stykały się tu tereny Śląska i Moraw. Poniżej mapka mej trasy mającej 23 km, a więc na całodzienną wycieczkę…
Zielone znaczki zaprowadziły mnie w końcu do centrum Ramzovej, gdzie czekało moje auto. Tak zakończyła się kolejna fantastyczna przygoda. Po odkryciu cudów nieznanego mi obszaru mogłem wrócić na nocleg. A Was jak zawsze zapraszam na koniec do obejrzenia galerii zdjęć z wyprawy i czytania innych opowieści, choćby o atrakcjach górskich Czech! Moja wędrówka trwała ponad 10 godzin, szkoda tylko, że pochmurne niebo uniemożliwiło mi dalekie obserwacje!
stary słupek graniczny Śląska i Moraw
A jeśli ten wpis dał Ci wartość, znalazłeś u mnie potrzebną wiedzę, inspiracje do podróży, to będę wdzięczny, jeśli postawisz mi kawę. Tworzę bloga z ogromną przyjemnością i pasją od ponad 13 lat. Kawa mi się przyda do dalszej pracy. Bardzo dziękuję! To pozwoli mi dalej się rozwijać. Dziękuję za przeczytanie. Z górskim pozdrowieniem
Marcogor
