Mój Beskid Niski, czyli w moim raju – Beskidzie Gorlickim

Mój Beskid Niski, czyli w moim raju – Beskidzie Gorlickim

Korzystając z obfitości wolnego czasu na początku tego roku i łagodnej zimy poszwendałem się po najbliższej okolicy. Miałem czas na zdrowotne spacery i odwiedzałem miejsca znane z lat wczesnej młodości, ale dawno zapomniane. Przy okazji dowiedziałem się na powrót, jak przyjemny jest wspomnień czar. Wędrując sobie tu i tam, po najbliższym mego miejsca zamieszkania terenie stwierdziłem, że mieszkam w raju. Zapewne czułem to od dawna, ale teraz postanowiłem wyartykułować to głośno. Jakoś tak zawsze było w moim życiu, że jak odkryłem góry, a nastąpiło to późno, bo już w dorosłym życiu, to ciągnęło mnie w odległe strony.

Zawsze obecna była w moim życiu żyłka podróżnicza, więc odkrywałem odległe pasma górskie. Beskid Niski, będący od zawsze pod nosem wydawał się mało atrakcyjny, choć w końcu i jego przewędrowałem prawie w całości. Teraz jednak zmieniło się moje życie na tyle, że zacząłem doceniać dosłownie to co mam pod nosem. To znaczy okoliczne lasy, zagajniki, pola, łąki, dzikie wąwozy, jary dzikich potoków, ukryte stawy i wszystko co można spotkać pośród sielskiej natury w okolicach Gorlic. Kochałem to zawsze, ale jakoś dziwnie nie miałem ciągłej świadomości, że mam to pod ręką i mogę się cieszyć tym na co dzień. A kraina w której mieszkam jest spokojna, ludzie przyjaźni, a przyroda nadal zachowuje swoje enklawy. Chciałbym zatem podzielić się z wami zdjęciami z kilku zimowych spacerów, choć aura bywała częściej już wiosenna. Pokazują one piękno natury mego najbliższego otoczenia , gdzie mogę wędrować na krótkich dystansach w promieniu 15 km od domu. Zapewne rytuał tych spacerów pozostanie już na zawsze w moim grafiku, gdyż mój wdzięczny piesek nie pozwoli mi na lenistwo…

BESKID GORLICKI

Kilka słów o tym, gdzie mieszkam. Ta część Beskidu Niskiego nazywana jest Beskidem Gorlickim, od największego miasta regionu i głównego ośrodka turystyki i kultury. O samych Gorlicach napiszę kiedyś osobno, a granice Beskidu Gorlickiego są umowne, przyjmuje się, że leży on na wschód od rzeki Białej, dalej na wschód zamyka go grzbiet Magury Wątkowskiej i ciąg wsi: Bartne, Wołowiec, Nieznajowa, Radocyna, na południe granica ze Słowacją, na północ zaś droga: Grybów – Gorlice i Gorlice – Bednarka. Niemal w każdej miejscowości można oglądać: cerkwie łemkowskie, kamienne krzyże, pozostałości po przemyśle naftowym ( słynne kiwony) oraz cmentarze z I wojny światowej – pamiątki  słynnej Bitwy pod Gorlicami. W Beskidzie Gorlickim znajduje się również zapora wodna na rzece Ropie w miejscowości Klimkówka (Jezioro Klimkówka), gdzie kręcono sceny do „Ogniem i mieczem”

Na obrzeżach Beskidu Gorlickiego warto zobaczyć Biecz z zachowaną średniowieczną zabudową(zwany małym Krakowem) , cmentarz wojskowy nr 123 na wzgórzu Pustki w Łużnej – największy pod względem zajmowanej powierzchni cmentarz z I wojny światowej. Beskid Gorlicki to potoczna nazwa zachodniej części Beskidu Niskiego, która położona jest na południe od Gorlic. Natomiast Beskid Niski jako całość uważam obecnie z własnego doświadczenia, nabytego podczas zdobywania Korony Gór Polski, gdy poznawałem dość dokładnie wszystkie pasma górskie w Polsce, za najdziksze góry w kraju. Infrastruktura turystyczna jest tu słaba, schronisk niewiele, dojazd do wielu zapomnianych wiosek utrudniony, czyli można tu wciąż poczuć smak przygody. 

BESKID NISKI

 Beskid Niski to pasmo górskie w Karpatach położone między przełęczami Łupkowską na wschodzie, a Tylicką na zachodzie. Wschodnia granica Beskidu Niskiego jest zarazem granicą Karpat Wschodnich i Zachodnich. Beskid Niski graniczy od wschodu z Bieszczadami, od północnego wschodu z Pogórzem Bukowskim, od zachodu z Kotliną Sądecką, od południowego zachodu z Beskidem Sądeckim, a od północy z Pogórzem Rożnowsko-ciężkowickim. Na południu przechodzi w Pogórze Ondawskie – granica ma charakter umowny i biegnie linią Bardejów–Svidník–Medzilaborce. Pasmo leży na terenie dwóch państw: Polski i Słowacji. Najwyższy szczyt po stronie polskiej to Lackowa (997 m n.p.m.), a po słowackiej Busov (1002 m), który jako jedyny przekracza 1000 m.

W centrum Beskidu Niskiego znajduje się Magurski Park Narodowy, a we wschodniej części Jaśliski Park Krajobrazowy. Na terenie tych gór leżą cztery uzdrowiska: Rymanów-Zdrój, Iwonicz-Zdrój, Wysowa-Zdrój oraz Wapienne z wodami mineralnymi. Beskid Niski jest najniższą a zarazem najrozleglejszą częścią Beskidów i całego łuku Karpat.  Znajduje się tutaj również największe obniżenie w łuku Karpat – Przełęcz Dukielska (500 m). Beskid Niski zbudowany jest ze skał osadowych zwanych fliszem karpackim. Są to najczęściej naprzemiennie ułożone ławice zlepieńców, piaskowców i łupków ilastych. Wychodnie piaskowców magurskich często mają postać fantastycznych form skalnych. Najbardziej znane są Kornuty na Magurze Wątkowskiej (w 1953 roku założono tutaj rezerwat przyrody celem ochrony wychodni skalnych) i Diabli Kamień koło Folusza. Występuje też wiele jaskiń. 

Największe ich skupiska to Kilanowska Góra k. Lipowicy (około 70 jaskiń – najdłuższą z nich jest Jaskinia Słowiańska-Drwali o długości korytarzy 601 m i głębokości blisko 24 m) oraz Cergowa (11 jaskiń). Znana jest Jaskinia Mroczna w Kornutach, której łączna długość korytarzy sięga prawie 200 m, a głębokość 15,5 metrów. Osobliwością Beskidu Niskiego są urokliwe doliny nieistniejących wsi, do szczególnie pięknych należą doliny: Bielicznej, Regetowa, Radocyny, Ciechani i Jasiela. Atrakcyjne są przełomy rzek: Jasiołki między Ostrą, a Piotrusiem, Wisłoka pod Beskiem i pod Puławami. Na szlakach spotkać można bardzo mało turystów, a zapomniane doliny, niegdyś tętniące życiem, są dziś zupełnie puste. 

Osobiście uwielbiam wędrówki przez te wyludnione, zapomniane doliny, bo czuć tam tragiczną historię tych ziem, a krajobraz przypomina chwilami zdjęcia z Księżyca. Moim ulubionym jest spacer przez dawny Regetów Wyżni, blisko znanej stadniny koni huculskich, gdzie można wykupić przejażdżkę dorożką, lub zimą saniami. Osobną kategorią atrakcji krajoznawczych rejonu są zabytki kultury, historii oraz tradycje ludności, zwanej Pogórzanami. O tym postaram się napisać więcej, gdy zajmę się w końcu moim miastem – Gorlicami. Na koniec zapraszam wreszcie do obejrzenia zdjęć z wędrówek po Beskidzie Gorlickim – moim domowym raju. Z górskim pozdrowieniem

Marcogor

O autorze

marcogor

Bloger z Gorlic, górołaz opisujący swoje górskie wyprawy, zakochany w Tatrach, miłośnik górskich wędrówek i wszystkiego piękna natury. Góry to moja pasja i mój drugi dom.

3 komentarze

  1. Kasia Dudziak

    Bardzo profesjonalny blog. Piękne zdjęcia. Miło poczytać. Pozdrawiam serdecznie z Krakowa

    Odpowiedz
  2. Ula

    Witaj, moje rodzinne okolice. Dla mnie wciąż nieodkryte. Jakoś zawsze ruszam gdzies dalej, wyżej. Tym bardziej, że juz nie mieszkam w okolicy. Niemniej jednak poczulam potrzebę nadrobić zaległości w beskidzie niskim.

    Odpowiedz
  3. Biker

    Pięknie przedstawiłeś ten nasz Beskid Niski. Jego dzikość jest uzależniająca. Równie dobrze zwiedza się go na rowerze, trasy rowerowe są tutaj cudowne..

    Odpowiedz

Zostaw odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

TURYSTYKA – GÓRY – PODRÓŻE – BLOG ISTNIEJE OD II.2012

POSTAW KAWĘ MARKOWI

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Pasma Górskie

Translate »