W Jetřichovickich stěnach, czyli cuda Czeskiej Szwajcarii
Czeska Szwajcaria to jedno z najpiękniejszych miejsc jakie odwiedziłem w swoim życiu. Już pierwsi odkrywcy postarali się, by objąć ten teren ochroną i udostępnić go turystycznie. Odwiedziłem ten wyjątkowy park narodowy w 2016 roku zaliczając Tiske Steny, Pravcicką Bramę, czy Edmuntovą Souteskę. Zajechałem wtedy też na niemiecką stronę granicy, by zobaczyć Saksońską Szwajcarię. Jednak magicznych miejsc do okrywania jest tam multum. Dlatego w 2020 r. trafiłem ponownie w ten region podczas mojej podróży po Czechach. Moim celem były tego sierpniowego dnia Jetřichovické stěny.
skalne korytarze w Jetrichovickich skałach
Nazwa parku Szwajcaria pochodzi od nazwy niemieckiej (saksońskiej) części Łabskich Piaskowców, którą nadali w XVIII wieku szwajcarscy malarze epoki romantyzmu, portrecista i pejzażysta Anton Graff oraz grafik i miedziorytnik Adrian Zingg, którzy od 1776 r. pracowali przy rekonstrukcji Galerii Drezdeńskiej. Niepowtarzalne piękno i romantyzm okolicy nad Łabą tak urzekły Szwajcarów, że mianowali ten region swoją Szwajcarią na obczyźnie. Pierwsze wzmianki o Szwajcarii w Saksonii pojawiły w 1785 r., dziś mówi się o Szwajcarii Saksońskiej i Czeskiej.
Mariina vyhlídka w centrum
Park Narodowy „Czeska Szwajcaria” położony jest w północnych Czechach w powiecie Děčín na Wyżynie Dieczyńskiej (Góry Połabskie). Jak dojedziemy to tego dużego miasta to skarby natury mamy już na wyciągnięcie ręki. Ja trafiłem do Jetřichovic, skąd zaplanowałem sobie pętelkę po największych atrakcjach rejonu Jetřichovických stěn. To śródgórska, miejscowość letniskowa położona w dolinie górskiego potoku Jetřichovická Bélá, między Górami Łużyckimi a skalnymi wzniesieniami Czeskiej Szwajcarii.
malownicza zabudowa Jetrichovic
Większość zabudowań stanowią zabytkowe budynki, położone wzdłuż potoku i drogi, niektóre są wciśnięte pomiędzy pionowe skały, których kilkudziesiątmetrowe wierzchołki górują nad miejscowością. Park Narodowy Czeska Szwajcaria to jedna z najlepiej zachowanych części Wyżyny Dieczyńskiej, obejmująca najcenniejsze regiony łabskich piaskowców, gdzie występują unikatowe piaskowcowe miasta skalne. Pod względem powierzchni i wysokości park stanowi teren rozczłonkowany, na którym skupionych jest wiele formacji skalnych, jak bramy, pionowe ściany, baszty, iglice, wąwozy, szczeliny, parowy i wąskie tarasy skalne. Położone są na rozległej płycie o średniej wysokości 400 m n.p.m.
skalna wieża Poštolčí kužel w Jetrichovicach
Cały teren Parku Narodowego „Czeska Szwajcaria” pod względem zajmowanego obszaru oraz minimalnego zaludnienia jest unikalnym regionem na skalę europejską. Jetřichovické stěny należą konkretnie do krainy geograficznej Łabskie Piaskowce (Labské pískovce) i są unikatem przyrody nieożywionej z niezwykłymi formacjami skalnymi na północnym skraju potężnej, mezozoicznej płyty piaskowcowej. Na skutek procesów erozyjnych utworzyły się liczne skalne formy: słupy, wieże, ściany, jary, wąwozy, kaniony, wąskie korytarze.
parking pod Poštolčím kuželem w Jetrichovicach
Obszar uznawany jest za najpiękniejszy teren w Czeskiej Szwajcarii z piaskowcowym „skalnym miastem”, skalnymi ścianami, odosobnionymi skałami w kształcie kominów, wież i słupów. Piaskowcowe skały masywu dochodzą do wysokość 490 m n.p.m. Sami widzicie, że teren jest wyjątkowy i można urządzać sobie tu wiele wycieczek. Moja zaczęła się na parkingu pod Poštolčím kuželem w Jetřichovicach, gdzie zostawiłem auto i wyruszyłem na spotkanie z tym pięknem natury, przy cudownej pogodzie! Prowadził mnie początkowo czerwony szlak, ale przeskakiwałem na różne, by nie ominąć głównych atrakcji!
ułatwienia na szlaku
Pierwszym celem była Mariina skála, łatwa ścieżka nieraz zamieniała się w wykute skalne stopnie, lub kamienne schody. Często, by wyjść na jakiś punkt widokowy, czyli vyhlidke po czesku trzeba skorzystać ze sztucznych ułatwień, typu metalowe drabinki, klamry, czy łańcuchy, a nawet wykute tunele skalne! Jest tutaj tego mnóstwo, ale formacje skalne na które się wspinamy, by zobaczyć widoki są bardzo strome i niedostępne. Dlatego, żeby wyjść na wiele z nich wybudowano specjalne drogi dostępu na platformy widokowe na takich skałach. Często na ich kulminacjach stoją też schrony turystyczne. Całość tworzy niezwykły klimat tych gór.
Mariina vyhlídka ze schronem
Idąc lasem mijamy kilka ciekawych formacji skalnych, które mają swoje nazwy, jak np. Skała Bonifacy. Od głównego szlaku zazwyczaj mamy tzw. „odbocki” na te punkty widokowe i potem wracamy na podstawową trasę maszerując do kolejnej platformy górującej nad lasem. Mariina skála (Mariina vyhlídka, pol. Skała Marii) to forma skalna na wzniesieniu o wysokości 447 m i prowadzi na nią 240 kamiennych schodów. Jest malowniczym masywem piaskowcowym, zwieńczonym trzema skalnymi iglicami. W najwyżej położonym miejscu, na szczycie skalnej turni, stoi drewniana altanka widokowa o powierzchni znacznie większej, niż powierzchnia skały służącej za podstawę. Domek, podtrzymywany przez stalowo-drewnianą konstrukcję, wystaje więc poza skałę.
panorama z Mariina vyhlídki
Z altanki rozciąga się wspaniały widok na okoliczne wzniesienia Czeskiej Szwajcari i leżącą poniżej turystyczną wieś Jetřichowice. Mistyczne widoki nastroiły mnie bardzo optymistycznie i postanowiłem do wieczora obejrzeć jak najwięcej tych cudów! Zbiegłem w dół i kontynuowałem wędrówkę czerwonym szlakiem, by dotrzeć pod okap niewielkiej jaskini, zwanej „Balzerův tábor”, gdzie urządzono stylowe miejsce odpoczynku na starych ławach. Zresztą miejsc wypoczynkowych jest tutaj co niemiara, ale to teren wybitnie spacerowy, a nie jakieś wysokie góry.
Balzerův tábor
Kolejne odbicie ze szlaku było w lewo na vyhlídkę Vilemínina stěna (pol. Ściana Wilhelminy). W najwyżej położonym miejscu na szczycie skały jest punkt widokowy, z panoramą na okoliczne wzniesienia oraz skałki i leżące poniżej Jetřichowice. Szczyt udostępniony jest systemem schodów, które wprowadzają nas na wysokość 484 m. Z góry zobaczymy w pobliży wysokie wieże skalne, w tym jedną o wdzięcznej nazwie słoń (skalní věž Slon). Zszedłem w dół, a czerwony szlak prowadził dalej do krzyżówki z żółtym w miejscu „Purkartický les” z ławkami i wiatą dla turystów.
Ściana Wilhelminy z widokiem na Mariina skála
Szedłem dalej czerwonym, by dojść do odbicia w prawo na Rudolfův kámen (pol. Skała Rudolfa). To wyjątkowo malownicza forma skalna oraz wspaniały punkt widokowy z altaną na wierzchołku skały położony na wysokości 484 m n.p.m. Szczyt z altanką udostępniony jest systemem drabin i schodów, które prowadzą szczelinami. Skała znana jest z drewnianej altanki, w której mieści się punkt widokowy. Zobaczymy z niej nie tylko wzniesienia Gór Połabskich, ale też pobliskich Gór Łużyckich.
Rudolfův kámen z drewnianą altanką na szczycie
Następnie moja trasa prowadziła do skrzyżowania z zielonym szlakiem w miejscu zwanym „Pohovka” ale ciągle podążałem czerwonym, aż do krzyżówki przy „Skalní kaple KNY”. Ścieżka wiła się tutaj pośród wielkich formacji skalnych, jak „Švihák lázeňský”, czy „Věž Pavly( Wieża Pawła). Na krzyżówce stoi rzeźbiona skała z kapliczką pośrodku z 1840 r. Tutaj zmieniłem szlak na niebieski, by nim zawrócić w kierunku Jetřichovic. Szedłem przez las, a potem uroczymi polanami, by wyjść na łąki przed wsią. Na jednej z polan stoi krzyż Johanky Michelové z 1819 r! Odbija stąd żółty szlak m.in do kolejnych kaplic skalnych, ale ja wędrowałem już do wsi niebieskim wygodną drogą.
skalna kapliczka na rozstaju
Obserwowałem już we wsi malownicze zabudowania, w tym dawny dwór „Michelův dvůr”, by dotrzeć do samochodu. Uzupełniłem zapas wody w plecaku, bo letni upał doskwierał i ruszyłem dalej, tym razem żółtym szlakiem do ruin zamku Falkenštejn. Jest on poprowadzony tak, że tworzy pętlę, którą zawracamy na parking. Ten zamek skalny znajduje się na skałach południowego zbocza wzniesienia Havraní skála około 0,5 km na północny wschód od centrum Jetřichovic.
trasa na zamek Falkenštejn (pol. Falkensztejn)
Zamek usytuowany jest na piaskowcowych skałach, droga na górny poziom zamku prowadzi szczelinami między skałami. Cała trasa na niego prowadzi metalowymi kładkami lub schodami. Również teren górnego zamku jest cały opleciony metalowymi barierkami, schodkami, czy drabinkami. Niezbyt fajnie to wygląda, choć panorama z kopuły szczytowej zamkowego wzgórza jest bardzo imponująca. Na górnym poziomie zamku znajduje się obszerna wnęka w skale z wyciosanym oknem oświetlającym wnętrze, która łączy się z sąsiednim pomieszczeniem z niszą w skale, służącym dawniej jako zamkowa kaplica. Zabudowania zamku spoczywały na drewnianych belkach zamocowanych w wykutych w skale otworach.
metalowe ułatwienia na górnym zamku
Zwiedziłem wszystkie dostępne ruiny, łącznie ze studnią wydrążona na planie okręgu, która znajduje się w środku wysokości na skalnym występku w załomie. Podelektowałem się też ładnymi widoczkami na pobliskie skalne wieże jak Tykadlo, czy Kronika i zbiegłem na dół na parking zatoczywszy całą pętlę wokół ruin. Ponieważ do wieczora zostało mi trochę czasu postanowiłem jeszcze podjechać autem do punktu widokowego na Łabę, zwanego Belveder w miejscowości Labská Stráň, bo i tak miałem to po drodze na nocleg.
punkt widokowy Belveder
Labská Stráň to malutka osada przy granicy niemieckiej blisko Děčína. Możemy podjechać autem na parking za wsią w pobliżu granicznej rzeki Łaba. Jest on dla gości dawnego zajazdu, obecnie hotelu Belveder, a na chwilę można się zatrzymać. Spędziłem tam około dwudziestu minut zwiedziwszy okolicę. Po lewej stronie szosy przed hotelem jest pierwszy punkt widokowy na ogromną Łabę. Drugi platforma widokowa jest za hotelem i została nazwana Vyhlidka Belveder. To tak naprawdę wielki taras widokowy wciśnięty między wieżyce skalne: Hovádko boží i Belveder. W pobliżu wypatrzymy inne masywy skalne.
rzeka Łaba i Łabskie Piaskowce
Ten zagospodarowany taras skalny z widokiem na dolinę Łaby znajduje się na wysokości około 130 m nad Łabą. Na przełomie XVIII i XVIII wieku właściciele pobliskiego zamku w Bynovcu zbudowali salę ogrodową z zachowanym do dziś herbem założycieli – panów z Clary-Aldringen , jednocześnie przebudowano taras widokowy. Jest on połączony z zamkiem w Bynovcu od XIX wieku 4-kilometrową drogą przewozową, wzdłuż której dziś przebiega czerwona trasa turystyczna. Możemy również zejść schodami w dół z Belwederu do Doliny Łaby. Miejsce jest bardzo klimatyczne, w sam raz na zakończenie dnia. Poniżej zostawiam mapę mej głównej trasy.
I to był już koniec mej kolejnej cudownej przygody z Czeską Szwajcarią. Jest tu tak czarująco, że na pewno będę powracał i szukał jeszcze nieodkrytego piękna czego i Wam życzę. A na koniec jak zawsze zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć i czytania innych wpisów na blogu. Polecam gorąco czeskie miasta skalne i inne wytwory skalne do odkrywania podczas waszych wycieczek. Tereny te są niesamowicie malownicze, a skalne scenerie pokocha każdy, kto je zobaczy choć raz. A jeśli ktoś zechce wesprzeć rozwój bloga może to zrobić przez serwis Buycoffee. Tym samym dołoży cegiełkę do wykupienia nowego miejsca na serwerze. 🙂 Blog się trochę rozrósł przez te 12 lat… Z górskim pozdrowieniem
Marcogor
